نخست وزیر بلژیک ( هلندی: Eerste minister van België ) رئیس دولت فدرال بلژیک و قدرتمندترین فرد در سیاست بلژیک است. اگرچه رهبران دولت ( به فرانسوی: Chefs de Cabinet ) از زمان استقلال کشور منصوب شده بودند، اما تا سال ۱۹۱۸، پادشاه بلژیک اغلب ریاست شورای وزیران را بر عهده داشت، بنابراین دورهٔ مدرن «نخست وزیری» پس از جنگ جهانی اول با لئون دلاکروا آغاز شد. اهمیت سیاسی شاه در طول زمان کاهش یافته است، درحالی که جایگاه نخست وزیری به تدریج اهمیت بیشتری پیدا کرده است. الکساندر دی کرو، یکی از اعضای لیبرال ها و دموکرات های فلاندرز باز و پسر سیاستمدار برجسته، هرمان، در ۱ اکتبر ۲۰۲۰ به عنوان نخست وزیر جدید منصوب شد. او جانشین سوفی ویلمس شد.
... [مشاهده متن کامل]
از زمان انقلاب بلژیک در سال ۱۸۳۰، دولت هایی با نام وزیری که دولت را تشکیل می داد، تعیین می شد، اما این سمت وضعیت خاصی نداشت. در اصل، از سال ۱۸۳۱، پادشاه بلژیک ریاست شورای وزیران را بر عهده داشت، اما زمانی که وی غایب بود، ریاست کابینه بر عهدهٔ وزیر ارشد ( رئیس کابینه ) که معمولاً مسن ترین یا بانفوذترین وزیر بود. این سمت به تدریج برجسته تر شد و وزیر با این عنوان به زودی صلاحیت هایی اضافی را به دست آورد تا پیشنهادهای خود را در این راستا به پادشاه ارائه دهد. با گسترش حق رأی پس از جنگ جهانی اول، احزاب سیاسی بیشتری شروع به کسب کرسی در پارلمان کردند - به ویژه حزب سوسیالیست بلژیک - و این امر دستیابی به اکثریت مطلق در پارلمان را غیرممکن کرد. از آن زمان به بعد، دولت های ائتلافی ضرورتاً تشکیل شدند که کار تشکیل دولت توسط تشکیل دهندهٔ منصوب را دشوارتر کرده است. از آنجایی که وزرای دولت در حال حاضر نمایندهٔ احزاب مختلف سیاسی هستند، نیاز به شخصی برای هماهنگی امور وزرای مختلف وجود داشت. اکنون نخست وزیر به عنوان رئیس واقعی دولت مطرح شده و این گونه بود که دفتر نخست وزیری به وجود آمد. به تدریج، رئیس کابینه در نیمهٔ اول قرن بیستم اغلب جایگزین پادشاه شد و به این ترتیب در داخل دولت اهمیت یافت. از آنجایی که قانون اساسی بلژیک پادشاه را ملزم می کند که از طریق وزرا از اختیارات خود استفاده کند، نخست وزیر به عنوان مهم ترین شخصیت سیاسی و بالفعل رئیس اجرایی کشور در نظر گرفته می شود. با این وجود، او به عنوان یکی از اعضای کابینه ریاست یک وزارتخانه را بر عهده دارد. عنوان نخست وزیر یا برای اولین بار در سال ۱۹۱۸ در اسناد رسمی استفاده شد مع الوصف تنها در سال ۱۹۷۰ این عنوان در قانون اساسی بلژیک با اولین اصلاحات دولتی گنجانده شد.
... [مشاهده متن کامل]
از زمان انقلاب بلژیک در سال ۱۸۳۰، دولت هایی با نام وزیری که دولت را تشکیل می داد، تعیین می شد، اما این سمت وضعیت خاصی نداشت. در اصل، از سال ۱۸۳۱، پادشاه بلژیک ریاست شورای وزیران را بر عهده داشت، اما زمانی که وی غایب بود، ریاست کابینه بر عهدهٔ وزیر ارشد ( رئیس کابینه ) که معمولاً مسن ترین یا بانفوذترین وزیر بود. این سمت به تدریج برجسته تر شد و وزیر با این عنوان به زودی صلاحیت هایی اضافی را به دست آورد تا پیشنهادهای خود را در این راستا به پادشاه ارائه دهد. با گسترش حق رأی پس از جنگ جهانی اول، احزاب سیاسی بیشتری شروع به کسب کرسی در پارلمان کردند - به ویژه حزب سوسیالیست بلژیک - و این امر دستیابی به اکثریت مطلق در پارلمان را غیرممکن کرد. از آن زمان به بعد، دولت های ائتلافی ضرورتاً تشکیل شدند که کار تشکیل دولت توسط تشکیل دهندهٔ منصوب را دشوارتر کرده است. از آنجایی که وزرای دولت در حال حاضر نمایندهٔ احزاب مختلف سیاسی هستند، نیاز به شخصی برای هماهنگی امور وزرای مختلف وجود داشت. اکنون نخست وزیر به عنوان رئیس واقعی دولت مطرح شده و این گونه بود که دفتر نخست وزیری به وجود آمد. به تدریج، رئیس کابینه در نیمهٔ اول قرن بیستم اغلب جایگزین پادشاه شد و به این ترتیب در داخل دولت اهمیت یافت. از آنجایی که قانون اساسی بلژیک پادشاه را ملزم می کند که از طریق وزرا از اختیارات خود استفاده کند، نخست وزیر به عنوان مهم ترین شخصیت سیاسی و بالفعل رئیس اجرایی کشور در نظر گرفته می شود. با این وجود، او به عنوان یکی از اعضای کابینه ریاست یک وزارتخانه را بر عهده دارد. عنوان نخست وزیر یا برای اولین بار در سال ۱۹۱۸ در اسناد رسمی استفاده شد مع الوصف تنها در سال ۱۹۷۰ این عنوان در قانون اساسی بلژیک با اولین اصلاحات دولتی گنجانده شد.
