نخست وزیر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی رئیس حکومت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود. این منصب از ۱۹۲۳ تا ۱۹۴۶ رئیس شورای کمیسارهای خلق، از ۱۹۴۶ تا ۱۹۹۱ رئیس شورای وزیران، از ژانویه تا اوت ۱۹۹۱ نخست وزیر و از اوت تا دسامبر ۱۹۹۱ با عنوان رئیس کمیته مدیریت عملیاتی اقتصاد شوروی شناخته می شد.
... [مشاهده متن کامل]
در طول موجودیت شوروی، دوازده نفر توانستند به این سمت دست یابند. ولادیمیر لنین و ژوزف استالین در دوران خدمت و به دلایل طبیعی درگذشتند. سه تن به نام های آلکسی کاسیگین، نیکولای تیخونوف و ایوان سیلایف استعفا کردند. گفتنی است لنین، استالین و نیکیتا خروشچف تنها کسانی بودند که به طور همزمان ریاست حزب و حکومت را بر عهده داشتند. کاسیگین با ۱۶ سال طولانی ترین و سیلایف با ۱۱۹ روز کمترین مدت ریاست بر حکومت را داشت.
نخستین دولت ولادیمیر لنین در ۶ ژوئیه ۱۹۲۳ توسط کمیته اجرایی مرکزی ایجاد و او به عنوان نخستین رئیس آن انتخاب شد. دولت این اختیار را داشت که احکام و قوانینی را که در سرتاسر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی التزام داشت، اتخاذ و وضع کند. پس از برکناری نیکیتا خروشچف در ۱۹۶۴، آلکسی کاسیگین به عنوان رئیس دولت برگزیده شد. با این همه، اعتبار کاسیگین زمانی که او اصلاحات اقتصادی ۱۹۶۵ را پیشنهاد کرد، تضعیف گشت. پس از برگزیدگی والنتین پاولوف به نخست وزیری، شورای وزیران لغو و کابینه وزیران جایگزین آن گشت. پس از کودتای اوت ۱۹۹۱، اکثریت اعضای کابینه کودتا را تأیید کردند و منجر به انحلال کابینه وزیران و جایگزینی آن توسط کمیته مدیریت عملیاتی اقتصاد شوروی در ۱۹۹۱ شد. دولت جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی پس از کودتا شروع به تصرف وزارتخانه های شوروی کرد و تا دسامبر ۱۹۹۱، دولت شوروی سلطه خود را کاملاً از دست داد و به طور کامل تعطیل شد.
بر اساس قانون اساسی ۱۹۷۷ اتحاد جماهیر شوروی، رئیس دولت، رهبر عالی ترین ارگان اجرایی و اداری کشور بود. رئیس دولت توسط شورای عالی و پرزیدیوم آن منصوب می شد و در برابر آن پاسخگو بود. رئیس دولت موظف بود کلیه وظایف اداری و دولتی حوزه قضایی اتحاد جماهیر شوروی را تا حدی که به عهده شورای عالی و پرزیدیوم آن نبوده حل و فصل کند. رئیس دولت اقتصاد ملی را مدیریت، برنامه های پنج ساله را تدوین و توسعه فرهنگی–اجتماعی را تضمین می کرد. این منصب تا زمان تأسیس دفتر رئیس جمهوری اتحاد جماهیر شوروی در ۱۹۹۰، تأثیرگذارترین نهاد دولتی بود.
... [مشاهده متن کامل]
در طول موجودیت شوروی، دوازده نفر توانستند به این سمت دست یابند. ولادیمیر لنین و ژوزف استالین در دوران خدمت و به دلایل طبیعی درگذشتند. سه تن به نام های آلکسی کاسیگین، نیکولای تیخونوف و ایوان سیلایف استعفا کردند. گفتنی است لنین، استالین و نیکیتا خروشچف تنها کسانی بودند که به طور همزمان ریاست حزب و حکومت را بر عهده داشتند. کاسیگین با ۱۶ سال طولانی ترین و سیلایف با ۱۱۹ روز کمترین مدت ریاست بر حکومت را داشت.
نخستین دولت ولادیمیر لنین در ۶ ژوئیه ۱۹۲۳ توسط کمیته اجرایی مرکزی ایجاد و او به عنوان نخستین رئیس آن انتخاب شد. دولت این اختیار را داشت که احکام و قوانینی را که در سرتاسر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی التزام داشت، اتخاذ و وضع کند. پس از برکناری نیکیتا خروشچف در ۱۹۶۴، آلکسی کاسیگین به عنوان رئیس دولت برگزیده شد. با این همه، اعتبار کاسیگین زمانی که او اصلاحات اقتصادی ۱۹۶۵ را پیشنهاد کرد، تضعیف گشت. پس از برگزیدگی والنتین پاولوف به نخست وزیری، شورای وزیران لغو و کابینه وزیران جایگزین آن گشت. پس از کودتای اوت ۱۹۹۱، اکثریت اعضای کابینه کودتا را تأیید کردند و منجر به انحلال کابینه وزیران و جایگزینی آن توسط کمیته مدیریت عملیاتی اقتصاد شوروی در ۱۹۹۱ شد. دولت جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی پس از کودتا شروع به تصرف وزارتخانه های شوروی کرد و تا دسامبر ۱۹۹۱، دولت شوروی سلطه خود را کاملاً از دست داد و به طور کامل تعطیل شد.
بر اساس قانون اساسی ۱۹۷۷ اتحاد جماهیر شوروی، رئیس دولت، رهبر عالی ترین ارگان اجرایی و اداری کشور بود. رئیس دولت توسط شورای عالی و پرزیدیوم آن منصوب می شد و در برابر آن پاسخگو بود. رئیس دولت موظف بود کلیه وظایف اداری و دولتی حوزه قضایی اتحاد جماهیر شوروی را تا حدی که به عهده شورای عالی و پرزیدیوم آن نبوده حل و فصل کند. رئیس دولت اقتصاد ملی را مدیریت، برنامه های پنج ساله را تدوین و توسعه فرهنگی–اجتماعی را تضمین می کرد. این منصب تا زمان تأسیس دفتر رئیس جمهوری اتحاد جماهیر شوروی در ۱۹۹۰، تأثیرگذارترین نهاد دولتی بود.
