نخجیرگان. [ ن َ ] ( ص مرکب ) شکارچی. صیاد. قناص وحوش. ( یادداشت مؤلف ) :
تو خود دانی که ویرو چون جوان است
به دشت و کوه بر نخجیرگان است.
( ویس و رامین ).
نخجیرگان
لغت نامه دهخدا
نخجیرگان. [ ن َ ] ( ص مرکب ) شکارچی. صیاد. قناص وحوش. ( یادداشت مؤلف ) :
تو خود دانی که ویرو چون جوان است
به دشت و کوه بر نخجیرگان است.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. (اسم ) (موسیقی ) از الحان سی گانۀ باربد: چو بر نخجیرگان تدبیر کردی / بسی چون زهره را نخجیر کردی (نظامی۱۴: ۱۸۱ ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید