نخائو

لغت نامه دهخدا

نخائو. [ ن ِ ءُ ] ( اِخ ) پادشاه مصر در شش قرن پیش از مسیح. وی شامات را تصرف کرد و تا کارکمیش واقع در ساحل فرات پیش رفت و بایوشیا پادشاه یهود جنگید و او را کشت. سرانجام از قشون کلده که به فرماندهی بخت النصر دوم پسر نبوپولاس سار که به مقابله او آمده بود، شکست سختی خورده فراری به مصر بازگشت ( به سال 605 ق.م. ). ( از تاریخ ایران باستان ص 192 ). و نیز رجوع به قاموس الاعلام ج 6 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس