نحشتان. [ ن َ ح ُ ] ( اِخ ) [ بمعنی : از مس ] اسم ماری است که موسی در دشت برپا نمود در ایام حزقیا و حزقیا آن را به سوهان سائید، چه که مردم بدو بخور می سوزانیدند. ( از قاموس کتاب مقدس ص 876 ).
