نجیبی

/najibi/

لغت نامه دهخدا

نجیبی. [ ن َ ] ( اِخ ) ابوالحسن بیهقی آرد: حکیم محمدبن عیسی النجیبی الباشتینی او را نسبت به نجیب الملک مطیبی بود که مشرف ممالک بود و این خواجه شاعری بود حکیم طبع، و هیچکس از شعرای بیهق که من دیده ام لطیف سخن تر و زیرکتر و عالم تر به عروض و اوصاف شعر از وی ندیدم ، و مرد نیکومحاورت بود و نیکواخلاق و از اشعار او این قصیده است :
با من ای جان جهان تو هر نفس دیگر شوی
گاه گردی جان ستان و گاه جانپرور شوی
چرخ گردان نیستی من در شگفتم زآنکه چون
یک زمان حنظل شوی و یک زمان شکّر شوی
وز همه نادرتر است این خود که اندر یک زمان
هم کنی خصمی و هم اندر میان داور شوی
بتگری در دل کنی و ساحری در جان کنی
با خرد خصمی کنی و با هوا یاور شوی.
( از تاریخ بیهقی ص 229 ).

فرهنگ فارسی

ابوالحسن بیهقی آرد : حکیم محمد بن عیسی النجیبی الباشتینی او را نسبت به نجیب الملک مطیبی بود که مشرف ممالک بود و این خواجه شاعری بود حکیم طبع و هیچکس از شعرای بیهق که من دیده ام لطیف سخن تر وزیر کتر و عالم تر به عروض و اوصاف شعر از وی ندیدم و مرد نیکو محاورت بود و نیکو اخلاق

پیشنهاد کاربران

بپرس