نجیب سمرقندی محمد بن علی

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] «ابوحامد محمد بن علی بن عمر سمرقندی» ملقب به «نجیب الدین»، از اطبا و داروشناسان مشهور دوره خوارزمشاهی، معاصر فخر رازی (متوفی 606ق)، طبیب مسلمان و از مردم سمرقند بود. متأسفانه از زندگی او اطلاع کافی در دست نیست.
در اوان حمله مغول زنده بود و در همان گیرودار، در فتنه مغول، در هرات، در سال 619ق کشته شد. تألیفات بسیاری در زمینه پزشکی و داروشناسی داشت. آثار او در سراسر دنیای اسلام شهرت فراوان یافت، مخصوصاً کتاب «الاسباب و العلامات» که از مهمترین کتاب های پزشکی قدیم بوده و دستکم تا پنج قرن از نفوذ بسیاری برخوردار بود. این کتاب درباره بیماری های جزئی و علت، علامت و علاج آن ها تألیف شده و هیچ یک از بیماری هایی که تا آن زمان شناخته روزگار بود، در آن ناگفته نمانده و درباره درمان هر یک از آن ها خلاصه ای از کتاب های معتبر پزشکان نقل شده بود. وی در تألیف این کتاب در علم پزشکی و درمان، از درمان های بقراط و قانون ابن سینا بهره گرفته است.
از دیگر آثار وی «الفرق بین الامراض المشکله» است. وی غیر از این دو کتاب آثاری دیگر در طب، داروشناسی و حفظ الصحه دارد، مانند «اصول التراکیب» یا «اصول ادویه» و «قرابادین»، که در عیون الانباء این کتاب تحت دو عنوان «قرابادین کبیر» و «قرابادین صغیر» آمده است.
«الادویه مفرده» درباره دارو، «الاغذیه و الاشربه للاصحاء»، «مداواة و جمع المفاصل» درباره ورم مفاصل و مداوای آن، «قوانین الادویة القلبیة»، «الاطعمة للاصحاء»، «الاطعمة للمرضی»، «مقالة فی کیفیة ترکیب طبقات العین» و «الصناعة» از دیگر آثار ایشان می باشد.
شرح الأسباب و العلامات (محشی)
مجموعه هشت کتاب و رساله در ادویه، اغذیه و اشربه

پیشنهاد کاربران

بپرس