نجوء

لغت نامه دهخدا

نجوء. [ ن َ ] ( ع ص ) بدچشم. سخت چشم زخم رساننده. نجؤ. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( المنجد ) ( اقرب الموارد ). نجی [ ن َ ج ِءْ ]. ( منتهی الارب ). نجی [ ن َ ]. ( المنجد ).
- نجوءالعین ؛ خبیث العین. ( از المنجد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس