نجم الدین قمولی. [ ن َ مُدْ دی ن ِ ق َ ] ( اِخ ) احمدبن محمد قرشی مخزومی قمولی مولد، مکنی به ابوالعباس و ملقب به نجم الدین. وی از علمای عامه قرن هشتم هجری و افقه فقهای مصر است. مدتی تصدی منصب قضا داشته. از تألیفات اوست : 1- البحر المحیط فی شرح الوسیط، وی در این کتاب چهل جلدی به شرح کتاب وسیط غزالی پرداخته ، سپس ملخص آن را به نام جواهرالبحر موسوم کرده. 2- تکمله تفسیر فخر رازی. 3- شرح الاسماء الحسنی. 4- شرح مقدمه ابن الحاجب. وی به سال 727 هَ. ق. درگذشت. ( از ریحانةالادب ج 3 ص 317 ). و نیز رجوع به غزالی نامه ص 234 و کشف الظنون و الدررالکامنه ص 304 و روضات الجنات ص 78 شود.
فرهنگ فارسی
احمدبن محمد قرشی مخزومی قمولی مولد مکنی به ابوالعباس و ملقب به نجم الدین وی از علمای علم. قرن هشتم وافقه فقهای مصر است
