نجم ابادی ابوالفضل

[ویکی نور] نجم آبادی ابوالفضل. میرزا ابوالفضل نجم آبادی فرزند محمد تقی، فقیه دانا و مجتهد توانا و مدرس فقه مکتب اهل البیت(ع) در سال 1317ق در یک خانواده مذهبی تولد یافت. وی پس از آموختن و انجام مقدمات علوم عربی از صرف و نحو و غیره در مدرسه مرحوم حاج شیخ هادی، شروع به خواندن سطح نموده، منقول را خدمت والد و نیز مرحوم حاج شیخ مسیح طالقانی (از بزرگان مدرسین تهران و مدرسه مروی) آموخت. وی در سال 1342ق در سوگ پدر می نشیند و پس از آن سفری به بلاد عربی از جمله سوریه، لبنان و مصر نموده که در آن سفرها مجاورات علمی با اهل تسنن داشته است.
سپس عازم نجف اشرف شده و در آنجا به ادامه تحصیل می پردازد. وی در آنجا ترجمه کتاب گران سنگ «المراجعات» مرحوم سید شریف الدین عاملی را شروع می کند. ایشان در مدت اقامت در حوزه علمیه نجف اشرف با شرکت در دروس فقه و اصول اساتید بزرگواری چون آیت الله حاج میرزا حسن نائینی و ضیاءالدین عراقی بیش تر درسهای فقه و اصول آنان را از عبادات تا سیاسات به رشته تحریر در می آورد و مرحوم نائینی در اجازه مفصلی از وی اظهار رضایت می نماید.
وی پس از کسب درجه اجتهاد از مرحوم آیت الله آقا سیدابوالحسن اصفهانی به ایران مراجعت می نماید؛ مدتی در شهر قم سکنی گزیده و در درس و بحث مرحوم ایت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری حاضر و با علمای زمان بیشتر آشنا گردید. در هیمن زمان بود که با حضرت امام (ره) دوست شده و این دوستی تا پایان عمر وی ادامه داشت.
در سال 1327ق که مدرسه عالی سپهسالار پس از مدتی رکود به صورت اصلی خود در آمده و آغوش خود را برای تربیت طلاب باز کرده بود ایشان به موجب وقفنامه آن مدرسه و هم چنین به اشارت حضرت آیت الله بروجردی تدریس فقه و اصول به ویژه مکاسب و رسائل شیخ عظم انصاری و شرح منظومه حکیم سبزواری را در آن مدرسه آغاز می کنند.
آیت حاج میرزا ابوالفضل نجم آبادی به علت ابتلا به سرطان در شب جمعه 24 ماه شعبان 1385ق به رحمت ایزدی پیوست و کالبد ایشان در مسجد بالاسر حضرت فاطمه معصومه(س) و در پایین پای آیت الله حاج شیخ کریم حائری در قم به خاک سپرده شد.