لغت نامه دهخدا
نجلاء. [ ن َ] ( ع ص ) زن فراخ چشم. ( منتهی الارب ). تأنیث انجل است. رجوع به انجل شود. || عین نجلاء؛ چشم فراخ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). چشمی فراخ بزرگ. ( مهذب الاسماء ). || طعنة نجلاء؛ زخم نیزه فراخ. ( ناظم الاطباء ). طعنه فراخ جراحت. ( مهذب الاسماء ). 