[ویکی نور] «آیت الله، شیخ محمدحسین کلباسی اصفهانی»، فرزند علامه شیخ محمدرضا، در سال 1284ش (1323 ق)، در بیت علم و فضیلت، در اصفهان به دنیا آمد.
بیتی که ایشان در آن دیده گشود، از بیوتات رفیعه علم و تقوی و اصیل و ریشه دار اصفهان می باشد و بالغ بر صد سال، در اصفهان و تهران و مشهد و اعتاب عالیات، مصدر امور شرعی و روحی بوده است. ایشان در چنین خاندان اهل علم و فضیلتی، نشو و نما یافت. مقدمات و ادبیات را نزد علمای اصفهان آموخت، آن گاه در سال 1340ق، در سن 17 سالگی به نجف اشرف مهاجرت کرد.
در نجف اشرف، فقه و اصول را در خدمت حضرات آیات عظام، حاج شیخ عبد الحسین دشتی، شیخ ضیاء الدین عراقی، اصفهانی، اصطهباناتی و حاج شیخ کاظم شیرازی تلمذ نمود. آیت الله کلباسی، پس از سالیانی، به اصفهان بازگشت و از محضر مرحوم آیت الله، حاج سید محمدصادق خاتون آبادی استفاده کرد. پس از مدتی، بار دیگر ساکن نجف شد و در محضر آیات عظام سید عبد الهادی شیرازی، شیخ حسین حلی و سید جمال الدین گلپایگانی شاگردی نمود.
آیت الله، شیخ محمدحسین کلباسی اصفهانی، در سال 1360ق، مشرف به زیارت بیت الله الحرام شد و مدت 7 ماه در مکه و 7 ماه در مدینه اقامت نمود. در سال 1377ق، برای معالجه به تهران آمد و پس از بهبودی و عافیت نسبی، اطباء از مراجعت به عراق، او را منع کردند و ایشان، ناگزیر به اقامت در ایران شد و شهرستان دینی و علمی قم را اختیار کرد و رحل سکونت در این بلده طیبه که حرم آل محمد(ص) است، انداخت و در حوزه علمیه قم به تدریس فقه و اصول پرداخت.
این عالم بزرگ، سرانجام، در هجدهم آبان 1376ش، برابر با نهم رجب 1418ق، در 92 سالگی، جان به جان آفرین تسلیم کرد و در صحن مطهر حضرت معصومه مدفون شد.
آیت الله کلباسی، دارای تألیفات متعددی است که برخی از آنها از این قرارند:
بیتی که ایشان در آن دیده گشود، از بیوتات رفیعه علم و تقوی و اصیل و ریشه دار اصفهان می باشد و بالغ بر صد سال، در اصفهان و تهران و مشهد و اعتاب عالیات، مصدر امور شرعی و روحی بوده است. ایشان در چنین خاندان اهل علم و فضیلتی، نشو و نما یافت. مقدمات و ادبیات را نزد علمای اصفهان آموخت، آن گاه در سال 1340ق، در سن 17 سالگی به نجف اشرف مهاجرت کرد.
در نجف اشرف، فقه و اصول را در خدمت حضرات آیات عظام، حاج شیخ عبد الحسین دشتی، شیخ ضیاء الدین عراقی، اصفهانی، اصطهباناتی و حاج شیخ کاظم شیرازی تلمذ نمود. آیت الله کلباسی، پس از سالیانی، به اصفهان بازگشت و از محضر مرحوم آیت الله، حاج سید محمدصادق خاتون آبادی استفاده کرد. پس از مدتی، بار دیگر ساکن نجف شد و در محضر آیات عظام سید عبد الهادی شیرازی، شیخ حسین حلی و سید جمال الدین گلپایگانی شاگردی نمود.
آیت الله، شیخ محمدحسین کلباسی اصفهانی، در سال 1360ق، مشرف به زیارت بیت الله الحرام شد و مدت 7 ماه در مکه و 7 ماه در مدینه اقامت نمود. در سال 1377ق، برای معالجه به تهران آمد و پس از بهبودی و عافیت نسبی، اطباء از مراجعت به عراق، او را منع کردند و ایشان، ناگزیر به اقامت در ایران شد و شهرستان دینی و علمی قم را اختیار کرد و رحل سکونت در این بلده طیبه که حرم آل محمد(ص) است، انداخت و در حوزه علمیه قم به تدریس فقه و اصول پرداخت.
این عالم بزرگ، سرانجام، در هجدهم آبان 1376ش، برابر با نهم رجب 1418ق، در 92 سالگی، جان به جان آفرین تسلیم کرد و در صحن مطهر حضرت معصومه مدفون شد.
آیت الله کلباسی، دارای تألیفات متعددی است که برخی از آنها از این قرارند:
wikinoor: نجفی_کلباسی،_محمدحسین