نجف وند

#بالاگریوه به معنای قامت آتشین ( تیز و جسور ) است،
با توجه به اینکه زبان دوران باستان ایرانیان ( زاگرس نشینان ) تقریبا همان زبان لکی و متشکل از کلمات اولیه؛ اَ، وَه، یَه، سَه، اَ وَه ، اَ وَه سَه، یَه سَه، و . . . بوده، بالاگریوه به آن زبان به معنای قامت آتشین است.
بالا = قامت و، گِ رَه ( گِ ری وَه ) یعنی آتش ( آتشین ) اینکه بعضی افراد ندانسته یا دانسته سعی میکنند تاریخ را باب میل خود تفصیر کنند، مثلا بالاگریوه را ( بالاگروه ها! ) و یا نام ایل مینامند! جای تاسف دارد.
قبل از جنگ جهانی اول و جنگ چالدران که مناطق کرد نشین کشورهای ترکیه، سوریه و عراق جزء خاک ایران محسوب میشدند ساکنان مناطق ( قامیشلو و حسکه ) که اکثراً از طایفه اصیل ایرانی ( دیرک ) بودند به نام "دیرک بالاگریوه" ( مردمان قامت آتشین ) مشهور بودند، همچنین در ایران نیز منطقه ایی که مردمان این طایفه ( دیرک وند ) در آن سکونت داشتند به منطقه بالاگریوه ( دیار قامت آتشینها ) معروف است.
●در جنگ چالدران مناطق کردنشین کشورهای ترکیه، سوریه و عراق از ایران جدا شدند، این سه کشور پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی عثمانی با توافق انگلستان در سال ۱۹۲۳ تاسیس شدند،
🔰دانشنامه جهان اسلام�مردم لک�را�کرد�تبار معرفی می کند [۲۳][۲۴][۲۵]�لک ها جنوبی ترین گروه از طوایف کرد ایران هستند. [۲۶][۲۷]�حمدالله مستوفی�در قرن هفتم اضحار میدارد که طوایف لک از کردستان ترکیه و سوریه�کنونی کوچ کرده اند و این نظریه را می توان به علت شباهت زبان لکی اصیل با هورامی و�کرمانجی�تصدیق کرد. [۱۱] ولادیمیر مینورسکی�معتقد است لک ها قبایلی از کردها بوده اند که به سکونتگاه فعلی خود کوچ کرده و در اثر همزیستی با مردمان بومی فرایند ادغام فرهنگی و قومی میان لکها و بومیان صورت گرفته است. [۹]
ابن فضل الله العمری ( درگذشت ۷۴۰ ه ق ) در کتاب مسالک الابصار فی ممالک الامصار، اضحار میدارد که لرها ( لک ) در سوریه و مصر نیز زندگی می کرده اند و صلاح الدین ایوبی ( ۵۶۳ - ۵۸۹ ) از چالاکی و زبردستی آنها در بالا رفتن از صخره های سرسخت به وحشت افتاد و دستور قتل عام آنها را صادر کرد .
✔قبایل متعدد فیلی در نواحی کوهستانی ترکیه، سوریه و ایران سکونت دارند ( شوبرل ص ۲۰ )
- - فیلی ها از عناصر لک و از شعب فرعی لرها هستند ( کرزن، جلد دوم ( ص ۲۶۹ - ۲۷۰ )

البته برخی دیگر از محققان بر این باورند که سڪه ی دریڪ پیش از این هم ضرب میشده آنچه مسلم است اینکه ضرب این سڪه زر از امتیازات ویژه شاه بوده است.
✔طایفه های دارای پسوند ( وند ) دو گروهند؛
۱ - گروهی که در دوران هخامنشیان بنام پیشه ( شغل ) نیای خود به آن معروف شدند، مانند ( دریڪ "وند" = خزانه دار ) . ( سپه "وند" = نگهبان سپاه ) . ( باز "وند" = مسئول عقابها ) . ( ترکاش "وند" = مسئول تیروکمانها ) و . . .
۲ - گروهی که بعد از ظهور اسلام بنام پدران یا منطقه سکونت خود به این نامها معروف شدند، مانند ( حسن "وند" ) . ( بیرن "وند" ) . ( چغل "وند" ) . و . . .
🔰منبع: مرکز مطالعات و تحقیقات استراتژیک ایران

✔زینیوند، یاقوند، نجفوند، طالبوند، ساتیاروند، طافی، گلالیون، کی رُفوند، شورابی، ترکارانی، شلووند، خورشیدوند، شروی، هلدی، میردورقی، میرچناری، کرکینی، کولچپی، آهوبرندی، کاویانی، کوشکی، گوران، هیکی، کهزاد، رشنو، بن زردی، مرادعلیوند، کردلیوند، فردیوند، مهوه ای، تجار، کناری، کولچپی، کوگانی، سیراون، درتنگی، شیخ، بابایی، بازگیر، کلاوه ایی، رهداروند، چوبتراش، پمه حر، هوتاون، قجر، قاضی، ماکنالی، گوشه ای، بابارباط، باباطالب، گاوسوار، . . . و تعدادی خانوار مهاجر ازطوایف؛ ( دالوند، بیرانوند، سگوند، حسنوند، ساکی و لوطی.
🔹همچنین در دورانهای گذشته تعداد زیادی از تبار این نام ڪهن به استانهای ایلام، کرمانشاه، همدان، مرکزی و شهرستانهای دورود و بروجرد مهاجرت نموده و در آنجا سکونت دارند،
باستناد از منابع تاریخی و بزرگان، معمرین شهرستان بدره ( ایلام ) طایفه بزرگ علیشروان از تبار و نسب دریک ( دیرک ) وند، میباشند.

💯بالاگریوه مهد تمدن ایرانزمین، سکونتگاه ایل بزرگ دیرڪ وند

همچنین مردمان این ایل کهن بجز ایران در استانهای کردنشین کشورهای عراق، ترکیه و شهرستان ( دیرک ) استان حسکه سوریه نیز سکونت دارند.
▫نوشته؛ ولادیمیر مینورسکی تاریخدان و ایرانشناس روسی، دیرک وندها و اتابکان و والیان فیلی ( سلورزی ) از طایفه جنگرو بودند.
🔸امیدواریم روزی توسطه افراد محقق و تاریخ پژو، با کمک از میراث بجامانده از دوران کهن ( اشیاء، نامها، منطقه و. . . ) بدور از داستان و روایات نادرست، بصورت علمی، مستند و صحیح به تاریخ واقعی این کهن دیار دست یابیم، باسپاس