[ویکی نور] نجف آبادی اصفهانی عبدالرحیم. «آیت الله مولی عبد الرّحیم نجف آبادی»، معروف به فاضل، فرزند مولی علی، از فقهاء، اصولیین و مجتهدین بسیار بزرگ، در نجف آباد چشم به جهان گشود.
وی در زادگاهش و اصفهان، تحصیلات حوزوی خود را ادامه داد و برای تکمیل دروس به نجف مهاجرت نمود. در زمان حیات و مرجعیت صاحب جواهر، به درس بزرگانی همچون سید مجاهد حاضر شد و عمده بهره خود را از محضر شریف العلماء مازندرانی برد. وی معاصر شیخ انصاری بوده است و از شیخ محمد نبی تویسرکانی صاحب کتاب «لئالی الاخبار» استفاده کرد و در سال 1279ق از وی اجازه ای دریافت نمود. مرحوم آیت الله علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی در الذّریعه می فرماید: «حاج مولی عبد الرحیم نجف آبادی، عالم، فاضل، مجتهد، فقیه و اصولی بود».
وی بعد از کسب درجه اجتهاد و رسیدن به درجات و کمالات علمی و عملی در نجف اشرف به اصفهان مراجعت و در آنجا مورد توجه همدرس خود، آیت الله سید اسدالله بید آبادی که در نجف با هم بودند قرار گرفت. پس از چندی در نجف آباد ساکن گردید و به تألیف، تدریس و تبلیغ دین پرداخت. صاحب «المآثر و الاثار» از او به عنوان «رئیس و شخصیت بزرگ و مجتهدی فحل (قوی و نیرومند) نام می برد». وی معاصر صاحب فصول (شیخ محمد حسین رازی اصفهانی) بوده است و از آثار ایشان در نجف آباد، مسجدی در محله حکیم کنار خیابان حکیم (قدس) است.
تاریخ وفات ایشان معلوم نیست، منتهی بعد از سال 1286ق که کتاب «حقایق الاصول» خود را چاپ کرده، از دنیا رحلت کرده است. جنازه آن مرحوم را طبق وصیتش به نجف اشرف منتقل کردند و در وادی السلام به خاک سپردند.
2- نوشته ای را در فقه (باب طهارت) به او نسبت می دهند که موجود نمی باشد ولی از مرحوم آیت الله میر سید علی آیت نجف آبادی نقل شده که فرموده اند:
«مولی عبد الرحیم کتابی را در فقه نوشته بود که من گاهی می آمدم منزل مرحوم حاج شیخ جعفر (نوه ایشان) و از آن استفاده می کردم».
وی در زادگاهش و اصفهان، تحصیلات حوزوی خود را ادامه داد و برای تکمیل دروس به نجف مهاجرت نمود. در زمان حیات و مرجعیت صاحب جواهر، به درس بزرگانی همچون سید مجاهد حاضر شد و عمده بهره خود را از محضر شریف العلماء مازندرانی برد. وی معاصر شیخ انصاری بوده است و از شیخ محمد نبی تویسرکانی صاحب کتاب «لئالی الاخبار» استفاده کرد و در سال 1279ق از وی اجازه ای دریافت نمود. مرحوم آیت الله علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی در الذّریعه می فرماید: «حاج مولی عبد الرحیم نجف آبادی، عالم، فاضل، مجتهد، فقیه و اصولی بود».
وی بعد از کسب درجه اجتهاد و رسیدن به درجات و کمالات علمی و عملی در نجف اشرف به اصفهان مراجعت و در آنجا مورد توجه همدرس خود، آیت الله سید اسدالله بید آبادی که در نجف با هم بودند قرار گرفت. پس از چندی در نجف آباد ساکن گردید و به تألیف، تدریس و تبلیغ دین پرداخت. صاحب «المآثر و الاثار» از او به عنوان «رئیس و شخصیت بزرگ و مجتهدی فحل (قوی و نیرومند) نام می برد». وی معاصر صاحب فصول (شیخ محمد حسین رازی اصفهانی) بوده است و از آثار ایشان در نجف آباد، مسجدی در محله حکیم کنار خیابان حکیم (قدس) است.
تاریخ وفات ایشان معلوم نیست، منتهی بعد از سال 1286ق که کتاب «حقایق الاصول» خود را چاپ کرده، از دنیا رحلت کرده است. جنازه آن مرحوم را طبق وصیتش به نجف اشرف منتقل کردند و در وادی السلام به خاک سپردند.
2- نوشته ای را در فقه (باب طهارت) به او نسبت می دهند که موجود نمی باشد ولی از مرحوم آیت الله میر سید علی آیت نجف آبادی نقل شده که فرموده اند:
«مولی عبد الرحیم کتابی را در فقه نوشته بود که من گاهی می آمدم منزل مرحوم حاج شیخ جعفر (نوه ایشان) و از آن استفاده می کردم».
wikinoor: نجف آبادی_اصفهانی،_عبدالرحیم