نجاتی گیل، بهجت (استانبول ۱۹۱۶ـ همان جا ۱۹۷۹)
شاعر، نمایش نامه نویس، مترجم و نویسندۀ ترکیه ای. دورۀ دانشکدۀ زبان و ادبیات ترک دانشگاه استانبول را تمام کرد (۱۹۴۰). درپی آن به تدریس روی آورد و در ۱۹۶۰ از دانشسرای عالی استانبول بازنشسته شد. از برجسته ترین چهره های شعر نوین ترکیه به شمار می رود. اولین شعر او در ۱۹۳۵ به چاپ رسید. شالودۀ اشعارش موضوعاتی چون خانواده، مرگ، ناسازگاری، و عشق است. از آثارش: مجموعه های شعر سرزمین کهن (۱۹۵۶)، خانه ها (۱۹۵۳)، قدم زدن دو نفره (۱۹۶۸)، فصل تابستان (۱۹۶۳)؛ فرهنگ آثار در ادبیات ما (۱۹۷۹)؛ ترجمۀ کتاب ترانه ها از هاینریش هاینه (۱۹۷۲)؛ ترجمۀ بوف کور صادق هدایت (۱۹۷۷).
شاعر، نمایش نامه نویس، مترجم و نویسندۀ ترکیه ای. دورۀ دانشکدۀ زبان و ادبیات ترک دانشگاه استانبول را تمام کرد (۱۹۴۰). درپی آن به تدریس روی آورد و در ۱۹۶۰ از دانشسرای عالی استانبول بازنشسته شد. از برجسته ترین چهره های شعر نوین ترکیه به شمار می رود. اولین شعر او در ۱۹۳۵ به چاپ رسید. شالودۀ اشعارش موضوعاتی چون خانواده، مرگ، ناسازگاری، و عشق است. از آثارش: مجموعه های شعر سرزمین کهن (۱۹۵۶)، خانه ها (۱۹۵۳)، قدم زدن دو نفره (۱۹۶۸)، فصل تابستان (۱۹۶۳)؛ فرهنگ آثار در ادبیات ما (۱۹۷۹)؛ ترجمۀ کتاب ترانه ها از هاینریش هاینه (۱۹۷۲)؛ ترجمۀ بوف کور صادق هدایت (۱۹۷۷).