نثو

لغت نامه دهخدا

نثو. [ ن َث ْوْ ] ( ع مص ) فاش کردن خبر و جز آن را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). به زبان آوردن و شایع کردن خبر را. ( اقرب الموارد ). آشکار کردن خبر. ( تاج المصادر بیهقی ). || سخن آشکارا گفتن. ( زوزنی ). || پراکندن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). پراکنده و بخش کردن. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس