نثم. [ ن َ ] ( ع مص ) زشت گفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). زشت و قبیح به زبان آوردن. تکلم به قبیح. ( از اقرب الموارد ). نثم. [ ن َ ] ( اِ ) در تداول اخیر، کلامی را گویند که نه به نظم شباهت داشته باشد و نه به نثر، و متتبعان اشعار عروضی آثار گویندگان «شعر سفید» را نثم نامند.
