نتوء

لغت نامه دهخدا

نتوء. [ ن ُ ] ( ع مص ) برآمدن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). || بیرون آمدن چیزی از جای خود بی آشکارگی. ( آنندراج ). || منتفخ گردیدن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). || آماس کردن ریش. ( آنندراج ). || بلند شدن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). || بالغ و رسیده گردیدن و گوالیدن دختر. ( آنندراج ). در تمام معانی رجوع به نتاء شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس