ملا محمد زرندی ۱۲۱۳–۱۲۷۱ خورشیدی ( ۱۸۳۱–۱۸۹۲ میلادی ) ، تاریخ نگار و شاعر بهائی است. او به نبیل زرندی یا نبیل اعظم شهرت داشت. بهاءالله لقب نبیل - به معنای شریف و نجیب - را به وی اعطاء کرده بود. نبیل زرندی در سال ۱۲۲۶ خورشیدی به سیدعلی محمد باب ایمان آورد و پس از او از پیروان و حواریون اولیهٔ بهاءالله گردید و در راه او مصائب بسیاری متحمل شد. وی کتاب تاریخ «مطالع الانوار» را که شرحی از تاریخ اولیهٔ آیین های بابی و بهائی است به رشتهٔ تحریر درآورد. این کتاب به ملاحظهٔ بهاءالله و قسمت هایی هم به نظر عبدالبهاء رسید و شوقی افندی آن را ترجمه کرد. همچنین اشعار عاشقانه و عارفانه ای که بیشتر در قالب مثنوی و غزل سروده شده، از او به جای مانده است. بهاءالله به افتخار او الواح مهمی از جمله سورةالصبر و سورةالحج را نگاشت و عبدالبهاء شرحی از احوال او را در یکی از کتاب های خود به نام تذکرةالوفا آورد. نبیل زرندی پس از ایمان به باب شروع به تبلیغ تعالیم او نمود. پس از اعدام باب در تبریز، خود را به عنوان رهبر بابی ها معرفی کرد ولی پس از ملاقات با بهاءالله در بغداد از ادعای خویش دست کشیده از پیروان وی شد و شروع به آموزش دیگران به تعالیم بهاءالله نمود. از جمله افرادی که بعد از گفتگو با نبیل از پیروان بهاءالله گردید جوانی بود به نام آقا بزرگ خراسانی ( ملقب به بدیع ) که در تاریخ بهائی از حواریون بهاءالله محسوب می شود. نبیل پس از درگذشت بهاءالله در سال ۱۲۷۱ خورشیدی ( ۱۸۹۲ میلادی ) به پیروی از جانشین وی، عبدالبهاء، پرداخت. اما غم درگذشت بهاءالله را نتوانست تحمل کند و خود را در دریا غرق کرد.
... [مشاهده متن کامل]
ملا محمد زرندی در جوانی چوپانی می کرد، اما مشتاق یادگیری بود. او سه سال بعد از دعوت باب در سال ۱۲۲۶ با قبول دعوی سید علی محمد باب، یکی از کسانی بود که نوشته های باب را رونویسی و تکثیر کرده بین مردم از طبقات مختلف به اطراف می فرستاد. به عنوان یک بابی هرگاه در تهران بود به منزل بهاءالله که مرکز ملاقات بابی ها و مسافرین بود می رفت. وی خاطرات بسیاری از آن روزها را در کتاب تاریخ خود درج کرده است. چندی پس از اعدام علی محمد باب به فتوای علما، نبیل بر اساس الهامی که به او رسید ادعای رهبری جامعهٔ بابی ها را کرد. اما پس از سفرش به عراق و دیدار بهاءالله این ادعا را رها کرده در جرگهٔ پیروان وی درآمد. «نبیل» عنوانی است که بهاءالله به او داده است. بهاءالله او را همواره به مأموریت های مختلف به نقاط گوناگون می فرستاد. او در این سفرها به تحمل زندان و صدمات بسیاری در راه ایمان خود تن در داد. نبیل که یکی از رهبران فعال بابی بود در ابتدا ادعا کرده بود که موعود آیین بابی ( یا همان من یظهره الله ) است، اما به تشخیص خود متوجه شد که بهاءالله همان کسی است که بشارت های باب راجع به من یظهره الله دربارهٔ وی صادق افتاده و با مشاهدهٔ نحوهٔ رهبری بابی ها به وسیلهٔ بهاءالله از ادعای خود دست کشیده به پیروی از او پرداخت. او سپس یکی از همراهان بهاءالله در سفرهای تبعیدی او و خانواده اش شد. شوقی افندی او را یکی از حواریون بهاءالله نامید. نبیل یک شاعر مشهور بود اما شهرت او در جهان غرب نتیجهٔ انتشار نسخهٔ انگلیسی مطالع الانوار ترجمهٔ شوقی افندی است.
... [مشاهده متن کامل]
ملا محمد زرندی در جوانی چوپانی می کرد، اما مشتاق یادگیری بود. او سه سال بعد از دعوت باب در سال ۱۲۲۶ با قبول دعوی سید علی محمد باب، یکی از کسانی بود که نوشته های باب را رونویسی و تکثیر کرده بین مردم از طبقات مختلف به اطراف می فرستاد. به عنوان یک بابی هرگاه در تهران بود به منزل بهاءالله که مرکز ملاقات بابی ها و مسافرین بود می رفت. وی خاطرات بسیاری از آن روزها را در کتاب تاریخ خود درج کرده است. چندی پس از اعدام علی محمد باب به فتوای علما، نبیل بر اساس الهامی که به او رسید ادعای رهبری جامعهٔ بابی ها را کرد. اما پس از سفرش به عراق و دیدار بهاءالله این ادعا را رها کرده در جرگهٔ پیروان وی درآمد. «نبیل» عنوانی است که بهاءالله به او داده است. بهاءالله او را همواره به مأموریت های مختلف به نقاط گوناگون می فرستاد. او در این سفرها به تحمل زندان و صدمات بسیاری در راه ایمان خود تن در داد. نبیل که یکی از رهبران فعال بابی بود در ابتدا ادعا کرده بود که موعود آیین بابی ( یا همان من یظهره الله ) است، اما به تشخیص خود متوجه شد که بهاءالله همان کسی است که بشارت های باب راجع به من یظهره الله دربارهٔ وی صادق افتاده و با مشاهدهٔ نحوهٔ رهبری بابی ها به وسیلهٔ بهاءالله از ادعای خود دست کشیده به پیروی از او پرداخت. او سپس یکی از همراهان بهاءالله در سفرهای تبعیدی او و خانواده اش شد. شوقی افندی او را یکی از حواریون بهاءالله نامید. نبیل یک شاعر مشهور بود اما شهرت او در جهان غرب نتیجهٔ انتشار نسخهٔ انگلیسی مطالع الانوار ترجمهٔ شوقی افندی است.
