نبونعید

نبونعید آخرین پادشاه مقتدر امپراتوری بابل نو بود که در سال ۵۵۶ بر تخت سلطنت بابل جلوس نمود. با شکست نبونعید از کوروش هخامنشی در سال ۵۳۸ پ. م. پادشاهی بابل فتح شد و بابل یکی از ساتراپ نشین های شاهنشاهی هخامنشی گردید.
دوران سلطنت نبونعید مصادف بود با انقراض پادشاهی ماد. مادها که در زمان نبوپلسر موفق شده بودند نینوا پایتخت آشور را متصرف و آن تمدن نابود کنند اینک دوران سیادت شان بسر آمده بود. کتیبه های نبونعید راجع به جریان انهدام پادشاهی ماد از دقیق ترین منابع به شمار می روند. در زمان ایشتوویگو آخرین پادشاه ماد، مادی ها مجبور شدند قسمتی از قوای نظامی خود از میانرودان به خصوص حرّان احضار نمایند. در پی غیبت مادی ها نبونعید پادشاه بابل به خود اجازه داد در سال ۵۵۳ پ. م. شهر حران را که به دولت ماد تعلق داشت را تصرف کند.
در آغاز سلطنت نبونعید خدایان به خوابش آمدند و امر کردند معبد اخولخول را در حرّان ترمیم کند.
بنابر این حرّان را مادی ها طبق محاسبهٔ کتاب نبونعید در سال ۶۰۷/۶۰۶ یا سال ۶۱۰/۶۰۹ ویران ساخته بودند. اگر از روی تاریخ وقایع گد داوری نماییم ویرانی حرّان مربوط به سال ۶۰۹ می باشد. شکل فعلی استوانه سیپاری نبونعید نیز نشان می دهد که حرّان از آن لحظه که پس نبرد نینوا ( ۶۱۲ پیش از میلاد ) اشغال شده بود تحت تصرف مادی ها بوده است. بدین سبب دربارهٔ حمله ایشتوویگو به میان رودان در آغاز سلطنت نبونعید پایه ای ندارد بر عکس نبونعید با استفاده از جنگ ماد و پارس به حرّان که متعلق به ماد بود حمله کرد.