نبوط

لغت نامه دهخدا

نبوط. [ ن ُ ] ( ع مص ) برآمدن آب از چاه و زمین. ( آنندراج ). بیرون آمدن آب از قعر چاه. ( تاج المصادر بیهقی ). نبع. نبعان. || برآوردن آب چاه را. ( آنندراج ) نبط. رجوع به نبط شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس