نبو شوم ایشکون

نبو - شوم - ایشکون ( Nabû - šuma - iškun ) ، از پادشاهان سلاله نهم بابل ( معروف به سلسله E یا سلاله مخلوط ) و جانشین اریب - مردوک، او حدوداً از ۷۶۱ تا ۷۴۸ پیش از میلاد سلطنت کرده است. وی عضو قبیلهٔ بیت - دکوری[ ۱] بود، قبیله ای کلدی که به طور حتم می دانیم ربطی به قبیلهٔ پادشاه سلف وی، اریب - مردوک نداشته است.
دورهٔ حکومت شوم ایشکون، دوره ای ناآرام و بی ثبات بوده است، کتیبه ای متعلق به نبو - شوم - ایمبی ( Nabû - šuma - imbi ) ، حکمران بورسیپا ( Borsippa ) کشف شده است که بر ضعف پادشاه بابل و خودمختاری حکمرانان و فرمانروایان محلی این زمان دلالت دارد. یک منبع اطلاعاتی دیگر، نشان دهنده کوشش های این حاکمان خودمختار در حفظ و کنترل زمین های زراعی شان در برابر تاخت وتازها و چپاول و دستبردهای غارتگران بابلی، دیلبتی، [ ۲] کلدی و آرامی است. به گفتهٔ کتیبه، به هنگام شب کوچه های شهر و اطراف معبد آن به صحنه زدوخورد و نزاع تبدیل می شد. در سال های پنجم و ششم سلطنت پادشاه، درگیری ها به اندازه ای شدید بود که بت فرقه ای نبو موفق نشد در آکیتو یا جشن سال نو در بابل شرکت کند.
نبوشوم ایشکون، شخصیت اصلی و محوری داستانی است که نسخهٔ مکتوبی از آن از خانه ای مربوط به دوران پادشاهی سلوکی در اوروک کشف شده است. این اقامتگاه به یک جن گیر به نام آنو - ایکصور ( Anu - ikșur ) متعلق بوده است. مضمون اصلی این حکایت، نقض کردن تمام اصول و معیارهای اخلاقی و قانونی از سوی پادشاه مزبور می باشد که متعاقباً به مرگ و فنای خفت بار وی می انجامد. سند مزبور، اعمال مجرمانه او را این گونه وصف می کند:
متأسفانه داستان در دورهٔ باستان آسیب دیده و به همین علت معلوم نیست که وی چگونه به سزای اعمال بد خود رسیده است. همان طور که گفته شد، دوره دقیق حکومت وی مشخص نیست، ولی این معلوم و محقق است که سال ۷۴۸ پ. م. آخرین سال فرمانروایی وی بوده است، چرا که از زمان حکومت نبوناصر به بعد، همهٔ تاریخ ها حتمی و محقق هستند.