نبغه

لغت نامه دهخدا

( نبغة ) نبغة. [ ن َ ب َ غ َ ] ( ع اِ ) آرد. ( ناظم الاطباء ). || نبغة القوم ؛ میانه گروه ( منتهی الارب ) ( آنندراج )، وسط ایشان ( از معجم متن اللغة )، وسط ایشان ، یعنی برگزیده ایشان. ( از اقرب الموارد ). وسط قوم و برگزیده قوم. ( ناظم الاطباء ). خیارهم. ( المنجد ).

فرهنگ فارسی

آرد یا میانه گروه .

پیشنهاد کاربران

بپرس