نبرزن که ماهیار نیز نامیده شده، ( مرگ ح. ۳۳۰ پ٫ م ) یک سردار نظامی بلندمرتبه پارسی و فرمانده سواره نظام ارتش شاهنشاه داریوش سوم هخامنشی ( حک. ۳۳۶–۳۳۰ پ. م ) بود.
نبرزن در سال ۳۳۱ پیش از میلاد در پی شکست ایران از لشکر اسکندر مقدونی ( حک. ۳۳۶–۳۲۳ ق. م ) در نبرد گوگمل با دیگر بزرگان ایرانی همچون بسوس، ساتراپ باختر، و بارسائنت، ساتراپ رخج - زرنگ، علیه داریوش سوم توطعه کردند. آن ها با هم داریوش سوم را در اواسط سال ۳۳۰ پیش از میلاد دستگیر کردند و بسوس به عنوان رهبر نیروهای هخامنشی انتخاب شد که احتمالاً به دلیل تبار هخامنشی او بود. دستگیری داریوش سوم بهانه ای به دست اسکندر را داد تا به خونخواهی او به ایران حمله کند. بسوس و شورشیان در حال فرار از نیروهای مقدونی داریوش سوم را در ارابه ای حمل کردند که گفته می شود زنجیرهایی طلایی داشت. بسوس و همدستانش برای اینکه برای فرارشان زمان بخرند، داریوش سوم را کشتند و جسد او را کنار جاده رها کردند. بسون سپس نبرزن را به عنوان ساتراپ گرگان و پارت گماشت. هنگامی که اسکندر به نبرزن نزدیک شد، وی تسلیم شد و با کمک باگواس مورد عفو قرار گرفت. سپس نبرزنس به گرگان بازگشت، اما توسط فراتافرنس دستگیر و به نزد اسکندر فرستاده و ظاهراً در آنجا اعدام شد.
... [مشاهده متن کامل]
نبرزن در شاهنامه به نام ماهیار شناخته می شود. ماهیار که همراه با جانوسیار ( بسوس ) در موقعیت ناامیدکننده ای قرار دارد، دارا ( داریوش سوم ) را کشته و سپس با اسکندر ( مقدونی ) برای مذاکره ملاقات می کنند. اسکندر پس از دفن جنازه دارا، مهیار و جانوسیار را اعدام کرد.
نبرزن در سال ۳۳۱ پیش از میلاد در پی شکست ایران از لشکر اسکندر مقدونی ( حک. ۳۳۶–۳۲۳ ق. م ) در نبرد گوگمل با دیگر بزرگان ایرانی همچون بسوس، ساتراپ باختر، و بارسائنت، ساتراپ رخج - زرنگ، علیه داریوش سوم توطعه کردند. آن ها با هم داریوش سوم را در اواسط سال ۳۳۰ پیش از میلاد دستگیر کردند و بسوس به عنوان رهبر نیروهای هخامنشی انتخاب شد که احتمالاً به دلیل تبار هخامنشی او بود. دستگیری داریوش سوم بهانه ای به دست اسکندر را داد تا به خونخواهی او به ایران حمله کند. بسوس و شورشیان در حال فرار از نیروهای مقدونی داریوش سوم را در ارابه ای حمل کردند که گفته می شود زنجیرهایی طلایی داشت. بسوس و همدستانش برای اینکه برای فرارشان زمان بخرند، داریوش سوم را کشتند و جسد او را کنار جاده رها کردند. بسون سپس نبرزن را به عنوان ساتراپ گرگان و پارت گماشت. هنگامی که اسکندر به نبرزن نزدیک شد، وی تسلیم شد و با کمک باگواس مورد عفو قرار گرفت. سپس نبرزنس به گرگان بازگشت، اما توسط فراتافرنس دستگیر و به نزد اسکندر فرستاده و ظاهراً در آنجا اعدام شد.
... [مشاهده متن کامل]
نبرزن در شاهنامه به نام ماهیار شناخته می شود. ماهیار که همراه با جانوسیار ( بسوس ) در موقعیت ناامیدکننده ای قرار دارد، دارا ( داریوش سوم ) را کشته و سپس با اسکندر ( مقدونی ) برای مذاکره ملاقات می کنند. اسکندر پس از دفن جنازه دارا، مهیار و جانوسیار را اعدام کرد.
