نبردهای کوروش بزرگ مجموعه ای از لشکرکشی ها بود که در طول بیست وپنج سال ( از ۵۵۸ تا ۵۲۹ پیش از میلاد ) توسط نخستین شاهنشاه هخامنشی کوروش بزرگ انجام شد. این جنگ ها با نبرد برای استقلال از امپراتوری پیشین ایران، پادشاهی ماد تحت حکومت ایشتوویگو آغاز شد. پس از پیروزی های کوروش بزرگ علیه مادها، او شروع کشورگشایی های بیشتر کرد که از پنجاب امروزی در هند تا یونان باستان امتداد داشت. حکومت پارسی ها بر مناطقی که کوروش تصرف کرده بود، تا صدها سال پس او پابرجا و محکم بود. پس از کوروش، پسرش کمبوجیه دوم به حکومت رسید و از اقدامات کمبوجیه، ادامه برنامه ریزی پدر و فتح مصر بود.
... [مشاهده متن کامل]
کوروش ابتدا علیه ایشتوویگو، شاه ماد، به جنگ برخاست و سپس به پایتخت حکومت ماد در هگمتانه یورش برد و با کمک هایی که از درون سپاه ماد به او شد، هگمتانه را فتح کرد. سپس کرزوس، شاه لیدیه را شکست داد و به سوی سارد لشکر کشید و پس از دو هفته، شهر سارد به اشغال نیروهای ایرانی درآمد. کوروش مسئولیت فتح دیگر شهرهای آسیای صغیر را به فرماندهانش واگذار کرد و خود به اکباتان بازگشت و به سوی پارت، زرنگ، هرات، خوارزم، باختر، سغد، گندار، ثه تَگوش و اَرَخواتیش لشکر کشید. جزئیات این جنگ ها در تاریخ ثبت نشده است و اطلاع کمی دربارهٔ جزئیات این نبردها وجود دارد.
اسناد موجود از منابع میخی میان رودان نشان می دهند که کوروش پس از به تخت نشینی در پارس، با بابل روابط سیاسی برقرار کرد تا از جانب غرب خیالش آسوده باشد؛ احتمالاً هم زمان توجه خود را به شرق و شمال ایران نیز معطوف کرده بود. کوروش برای رهایی از سلطهٔ مادها لشکرکشی خود را با حمله به قلعه مادی پاسارگاد آغاز کرد. به گفتهٔ هرودوت، تنها سه طایفه از شش طایفهٔ ساکن پارس به شورش او پیوستند اما، از قرار معلوم، وی تعدادی از نجبای مادی را به طرف خود کشید.
خیزش پارس ها با اعلام استقلال پارس از شاهنشاهی ماد شروع شد. طغیان پارس آغازگر جنگ های کوروش بزرگ با ایشتوویگو بود. سبب این انقلاب اعمال ایشتوویگو واپسین شاهنشاه ماد بود که موجب متحد شدن استان های دیگر با پارس شد. نبردها از ۵۵۲ پیش از میلاد تا ۵۴۹ پیش از میلاد به رهبری کوروش بزرگ ادامه داشتند.
به تاریخ ۵۵۸ پ. م، کوروش دوم شاه اقوام و طوایف پارسی شد. مرکز فرماندهی او در پاسارگاد به سایر سرزمین ها احاطه داشت. کوروش در آغاز مانند پدرش کمبوجیه یکم نسبت به شاهان ماد وفادار بود.
... [مشاهده متن کامل]
کوروش ابتدا علیه ایشتوویگو، شاه ماد، به جنگ برخاست و سپس به پایتخت حکومت ماد در هگمتانه یورش برد و با کمک هایی که از درون سپاه ماد به او شد، هگمتانه را فتح کرد. سپس کرزوس، شاه لیدیه را شکست داد و به سوی سارد لشکر کشید و پس از دو هفته، شهر سارد به اشغال نیروهای ایرانی درآمد. کوروش مسئولیت فتح دیگر شهرهای آسیای صغیر را به فرماندهانش واگذار کرد و خود به اکباتان بازگشت و به سوی پارت، زرنگ، هرات، خوارزم، باختر، سغد، گندار، ثه تَگوش و اَرَخواتیش لشکر کشید. جزئیات این جنگ ها در تاریخ ثبت نشده است و اطلاع کمی دربارهٔ جزئیات این نبردها وجود دارد.
اسناد موجود از منابع میخی میان رودان نشان می دهند که کوروش پس از به تخت نشینی در پارس، با بابل روابط سیاسی برقرار کرد تا از جانب غرب خیالش آسوده باشد؛ احتمالاً هم زمان توجه خود را به شرق و شمال ایران نیز معطوف کرده بود. کوروش برای رهایی از سلطهٔ مادها لشکرکشی خود را با حمله به قلعه مادی پاسارگاد آغاز کرد. به گفتهٔ هرودوت، تنها سه طایفه از شش طایفهٔ ساکن پارس به شورش او پیوستند اما، از قرار معلوم، وی تعدادی از نجبای مادی را به طرف خود کشید.
خیزش پارس ها با اعلام استقلال پارس از شاهنشاهی ماد شروع شد. طغیان پارس آغازگر جنگ های کوروش بزرگ با ایشتوویگو بود. سبب این انقلاب اعمال ایشتوویگو واپسین شاهنشاه ماد بود که موجب متحد شدن استان های دیگر با پارس شد. نبردها از ۵۵۲ پیش از میلاد تا ۵۴۹ پیش از میلاد به رهبری کوروش بزرگ ادامه داشتند.
به تاریخ ۵۵۸ پ. م، کوروش دوم شاه اقوام و طوایف پارسی شد. مرکز فرماندهی او در پاسارگاد به سایر سرزمین ها احاطه داشت. کوروش در آغاز مانند پدرش کمبوجیه یکم نسبت به شاهان ماد وفادار بود.
