جنگ ایران و انگلستان جنگی بود که از ۱۰ آبان ۱۲۳۵ تا ۱۵ فروردین ۱۲۳۶ به طول انجامید. این جنگ باعث شد انگلستان با تلاش ایران برای اعمال ادعایش بر شهر هرات مخالفت کند. اگرچه هرات در زمان آغاز جنگ، بخشی از ایران قاجاری بود، اما این شهر به وسیله امیر شورشی هرات اعلام استقلال کرده و خود را تحت حمایت دولت مستقر انگلستان در هند و در اتحاد با امارت کابل، قرار داده بود. کشور امروزی افغانستان در پی لشکرکشی انگلستان به رهبری جیمز اوترام در دو جبهه جنگ در سواحل جنوبی ایران، در نزدیکی بوشهر و در جنوب میان رودان تشکیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
نتیجه این جنگ، خروج ایرانی ها از هرات و امضای معاهده جدیدی برای کوتاه آمدن ادعاهای خود در مورد شهر و خروج انگلستان از جنوب ایران بود.
اولین نبرد در سال ۱۲۵۴ ه. ق ( ۱۸۳۸ م ) صورت گرفت، در زمانی محمدشاه، با سپاهیان ایران هرات را محاصره کردند و در پی این اتفاق، ایران با تهدید جدی از سوی نیروهای بریتانیایی مواجه شدند. دراین جریان، بریتانیا با اعزام پنج فروند کشتی جنگی به جزیره خارگ و برای تهدید ایران، این جزیره را اشغال کرد. سپاه ایران به ناچار در ۱۸ جمادی الثانی ۱۲۵۴ ه. ق ( ۸ سپتامبر ۱۸۳۸ م ) بدون اخذ نتیجه ای از محاصره هرات دست برداشت و تمام شرایط بریتانیا را پذیرفت. ضعف و بی تدبیری حاجی میرزا آقاسی و عدم آگاهی او از اوضاع آن روز در شکست ایران نقش عمده ای داشت.
دیگر بار حمله بریتانیا در سال ۱۲۷۳ ه. ق ( ۱۸۵۶ م ) در اوایل حکومت ناصرالدین شاه رخ داد. سپاهیان ایران هرات را که حاکم آن با حمایت بریتانیایی ها اعلام استقلال کرده بود محاصره کردند. ایران، هرات را محاصره و فتح کرد، نیروهای انگلیسی بدین بهانه به جنوب ایران حمله کرده خارگ، بوشهر، برازجان، خرمشهر و اهواز را اشغال کردند. به وسیله فشار نیروی دریایی بریتانیا و اولتیماتوم آن، به ایران، سپاهیان ایران به محاصره هرات پایان دادند که سرانجام با عقد معاهده پاریس در مارس ۱۸۵۷ م در پاریس صلح برقرار شد. این امر به تدریج مقدمات جدایی افغانستان را از ایران فراهم ساخت تا اینکه در سال ۱۲۷۳ ه. ق از ایران جدا شد.
بریتانیا که بعد از وقایع جنگ اول افغان ها و بریتانیا مایل به جنگ در هرات نبود، تصمیم گرفت به جای آن در سواحل خلیج فارس با طرف ایران درگیر شده و آنان را از این طریق تحت فشار قرار دهد. در این زمان میرزا آقاخان نوری صدراعظم ناصرالدین شاه، سخت و بدون پرده پوشی از بریتانیا حمایت می کرد و خود، دست نشانده و عامل بریتانیا بود. این جنگ ها که از نوامبر ۱۸۵۶ تا آوریل ۱۸۵۷ ( نزدیک به پنج ماه ) به طول انجامید به جدایی رسمی هرات از ایران منجر شد. هرات بخشی از ایران بود جیمز اوترام طی اولتیماتومی از ایران خواست که از هرات دست بکشد. بریتانیا می خواست که افغانستان مستقل شود تا در دسترس روس ها و ایرانی ها خارج شود. در این دوره روابط ایران و روسیه به صورت اتحاد بود؛ و این امر نگرانی بریتانیا را برانگیخته بود.
... [مشاهده متن کامل]
نتیجه این جنگ، خروج ایرانی ها از هرات و امضای معاهده جدیدی برای کوتاه آمدن ادعاهای خود در مورد شهر و خروج انگلستان از جنوب ایران بود.
اولین نبرد در سال ۱۲۵۴ ه. ق ( ۱۸۳۸ م ) صورت گرفت، در زمانی محمدشاه، با سپاهیان ایران هرات را محاصره کردند و در پی این اتفاق، ایران با تهدید جدی از سوی نیروهای بریتانیایی مواجه شدند. دراین جریان، بریتانیا با اعزام پنج فروند کشتی جنگی به جزیره خارگ و برای تهدید ایران، این جزیره را اشغال کرد. سپاه ایران به ناچار در ۱۸ جمادی الثانی ۱۲۵۴ ه. ق ( ۸ سپتامبر ۱۸۳۸ م ) بدون اخذ نتیجه ای از محاصره هرات دست برداشت و تمام شرایط بریتانیا را پذیرفت. ضعف و بی تدبیری حاجی میرزا آقاسی و عدم آگاهی او از اوضاع آن روز در شکست ایران نقش عمده ای داشت.
دیگر بار حمله بریتانیا در سال ۱۲۷۳ ه. ق ( ۱۸۵۶ م ) در اوایل حکومت ناصرالدین شاه رخ داد. سپاهیان ایران هرات را که حاکم آن با حمایت بریتانیایی ها اعلام استقلال کرده بود محاصره کردند. ایران، هرات را محاصره و فتح کرد، نیروهای انگلیسی بدین بهانه به جنوب ایران حمله کرده خارگ، بوشهر، برازجان، خرمشهر و اهواز را اشغال کردند. به وسیله فشار نیروی دریایی بریتانیا و اولتیماتوم آن، به ایران، سپاهیان ایران به محاصره هرات پایان دادند که سرانجام با عقد معاهده پاریس در مارس ۱۸۵۷ م در پاریس صلح برقرار شد. این امر به تدریج مقدمات جدایی افغانستان را از ایران فراهم ساخت تا اینکه در سال ۱۲۷۳ ه. ق از ایران جدا شد.
بریتانیا که بعد از وقایع جنگ اول افغان ها و بریتانیا مایل به جنگ در هرات نبود، تصمیم گرفت به جای آن در سواحل خلیج فارس با طرف ایران درگیر شده و آنان را از این طریق تحت فشار قرار دهد. در این زمان میرزا آقاخان نوری صدراعظم ناصرالدین شاه، سخت و بدون پرده پوشی از بریتانیا حمایت می کرد و خود، دست نشانده و عامل بریتانیا بود. این جنگ ها که از نوامبر ۱۸۵۶ تا آوریل ۱۸۵۷ ( نزدیک به پنج ماه ) به طول انجامید به جدایی رسمی هرات از ایران منجر شد. هرات بخشی از ایران بود جیمز اوترام طی اولتیماتومی از ایران خواست که از هرات دست بکشد. بریتانیا می خواست که افغانستان مستقل شود تا در دسترس روس ها و ایرانی ها خارج شود. در این دوره روابط ایران و روسیه به صورت اتحاد بود؛ و این امر نگرانی بریتانیا را برانگیخته بود.
