بیسمارک ( به آلمانی: Die Bismarck ) اولین نبردناو از دو نبردناو کلاس بیسمارک بود که برای کریگس مارینه ساخته شد. این نبردناو به نام اتو فون بیسمارک، قدرت اصلی پشت اتحاد آلمان در ۱۸۷۱ نامگذاری شد، کار روی کشتی در کشتی سازی بلوم و ووس در هامبورگ در ژوئیهٔ ۱۹۳۶ شروع شد و دو و نیم سال بعد در فوریهٔ ۱۹۳۹ به آب انداخته شد. کار ساخت در اوت ۱۹۴۰ به پایان رسید، که وارد خدمت در ناوگان آلمان شد. بیسمارک و کشتی خواهرش تیرپیتس بزرگ ترین نبردناوهایی بودند که تا آن موقع توسط آلمان ساخته شده بودند و دو تا از بزرگ ترین کشتی های ساخته شده توسط قدرت های اروپایی بودند.
طی هشت ماه دوران خدمتش به فرماندهی افسر فرمانده اش کاپیتان ارنست لیندمان، بیسمارک فقط در یک مأموریت تهاجمی در مه ۱۹۴۱ با نام رمز راینوبونگ شرکت کرد. کشتی به همراه ناو سنگین پرینتس اویگن ( Prinz Eugen ) ، باید به اقیانوس اطلس وارد می شدند تا بتوانند به خطوط کشتی رانی متفقین از آمریکای شمالی به بریتانیای کبیر حمله کنند. دو کشتی بارها در سواحل اسکاندیناوی شناسایی شدند و واحدهای نیروی دریایی بریتانیا برای سد کردن راه این دو اعزام شدند. در نبرد تنگهٔ دانمارک، بیسمارک با رزمناو اچ ام اس هود، ناو افتخارآمیز نیروی دریایی سلطنتی درگیر شد و آن را غرق کرد و نبردناو اچ ام اس پرنس آو ولز را وادار به عقب نشینی کرد. بیسمارک خودش سه بار مورد اصابت قرار گرفت و دچار نشت سوخت از مخزنش شد.
تخریب هود موجب تعقیبی بی امان توسط نیروی دریایی سلطنتی شامل ده ها کشتی جنگی شد. دو روز بعد، در حالی که در مسیر ایمنی نسبی فرانسه ویشی قرار داشت، بیسمارک توسط اژدرافکن های دوبالهٔ قدیمی فیری سوردفیش از ناو هواپیمابر اچ ام اس آرک رویال مورد حمله قرار گرفت، یکی از آن ها موفق شد که منجر به از کار افتادن سیستم سکان کشتی شود. در نبرد نهایی اش در صبح روز بعد، بیسمارک مورد بمباران مداوم از سوی ناوگان بریتانیا قرارگرفت و توسط خدمهٔ خود تخریب و با از دست رفتن زندگی های بسیار غرق شد. بیشتر کارشناسان معتقدند که آسیب نبرد در نهایت می توانست منجر به غرق شدن بیسمارک شود. در ژوئن ۱۹۸۹، چند سال پس از کشف لاشهٔ تایتانیک، رابرت بالارد لاشهٔ بیسمارک را نیز پیدا کرد که از آن زمان به بعد مورد بررسی های متعدد در کاوش های دیگر شده است.
بیسمارک در ابتدا با نام ارساتز هانوفر[ پانویس ۱] ( جایگزین هانوفر ) برای جایگزینی پیش دردنات اس ام اس هانوفر قدیمی تحت قرارداد "F" سفارش داده شد. [ ۱] ساخت کشتی به کشتی سازی بلوم و ووس در هامبورگ سپرده شد، جایی که تیر اصلی کشتی در ۱ ژوئیهٔ ۱۹۳۶ در هلگن ۹ به زمین گذاشته شد. [ ۲] [ ۳] این کشتی در تاریخ ۱۴ فوریهٔ ۱۹۳۹ به آب انداخته شد و طی مراسمی مفصل توسط دوروتی فون لونفلد نوهٔ صدراعظم اتو فون بیسمارک صاحب نام کشتی، نام گذاری شد. آدولف هیتلر سخنرانی مراسم نامگذاری را انجام داد. [ ۴] تجهیز کشتی پس از به آب اندازی ادامه یافت که طی آن ستون اصلی کشتی با نوع شیب دار کمان آتلانتیک[ پانویس ۲] مشابه رزم ناو شارن هورست جایگزین شد. [ ۵] بیسمارک در۲۴ اوت ۱۹۴۰ برای سپری کردن کارآزمایی دریایی در دریای بالتیک تحویل نیروی دریایی شد. [ ۶] کاپیتان ارنست لیندمان فرماندهی کشتی را در زمان تحویل به ناوگان عهده دار شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفطی هشت ماه دوران خدمتش به فرماندهی افسر فرمانده اش کاپیتان ارنست لیندمان، بیسمارک فقط در یک مأموریت تهاجمی در مه ۱۹۴۱ با نام رمز راینوبونگ شرکت کرد. کشتی به همراه ناو سنگین پرینتس اویگن ( Prinz Eugen ) ، باید به اقیانوس اطلس وارد می شدند تا بتوانند به خطوط کشتی رانی متفقین از آمریکای شمالی به بریتانیای کبیر حمله کنند. دو کشتی بارها در سواحل اسکاندیناوی شناسایی شدند و واحدهای نیروی دریایی بریتانیا برای سد کردن راه این دو اعزام شدند. در نبرد تنگهٔ دانمارک، بیسمارک با رزمناو اچ ام اس هود، ناو افتخارآمیز نیروی دریایی سلطنتی درگیر شد و آن را غرق کرد و نبردناو اچ ام اس پرنس آو ولز را وادار به عقب نشینی کرد. بیسمارک خودش سه بار مورد اصابت قرار گرفت و دچار نشت سوخت از مخزنش شد.
تخریب هود موجب تعقیبی بی امان توسط نیروی دریایی سلطنتی شامل ده ها کشتی جنگی شد. دو روز بعد، در حالی که در مسیر ایمنی نسبی فرانسه ویشی قرار داشت، بیسمارک توسط اژدرافکن های دوبالهٔ قدیمی فیری سوردفیش از ناو هواپیمابر اچ ام اس آرک رویال مورد حمله قرار گرفت، یکی از آن ها موفق شد که منجر به از کار افتادن سیستم سکان کشتی شود. در نبرد نهایی اش در صبح روز بعد، بیسمارک مورد بمباران مداوم از سوی ناوگان بریتانیا قرارگرفت و توسط خدمهٔ خود تخریب و با از دست رفتن زندگی های بسیار غرق شد. بیشتر کارشناسان معتقدند که آسیب نبرد در نهایت می توانست منجر به غرق شدن بیسمارک شود. در ژوئن ۱۹۸۹، چند سال پس از کشف لاشهٔ تایتانیک، رابرت بالارد لاشهٔ بیسمارک را نیز پیدا کرد که از آن زمان به بعد مورد بررسی های متعدد در کاوش های دیگر شده است.
بیسمارک در ابتدا با نام ارساتز هانوفر[ پانویس ۱] ( جایگزین هانوفر ) برای جایگزینی پیش دردنات اس ام اس هانوفر قدیمی تحت قرارداد "F" سفارش داده شد. [ ۱] ساخت کشتی به کشتی سازی بلوم و ووس در هامبورگ سپرده شد، جایی که تیر اصلی کشتی در ۱ ژوئیهٔ ۱۹۳۶ در هلگن ۹ به زمین گذاشته شد. [ ۲] [ ۳] این کشتی در تاریخ ۱۴ فوریهٔ ۱۹۳۹ به آب انداخته شد و طی مراسمی مفصل توسط دوروتی فون لونفلد نوهٔ صدراعظم اتو فون بیسمارک صاحب نام کشتی، نام گذاری شد. آدولف هیتلر سخنرانی مراسم نامگذاری را انجام داد. [ ۴] تجهیز کشتی پس از به آب اندازی ادامه یافت که طی آن ستون اصلی کشتی با نوع شیب دار کمان آتلانتیک[ پانویس ۲] مشابه رزم ناو شارن هورست جایگزین شد. [ ۵] بیسمارک در۲۴ اوت ۱۹۴۰ برای سپری کردن کارآزمایی دریایی در دریای بالتیک تحویل نیروی دریایی شد. [ ۶] کاپیتان ارنست لیندمان فرماندهی کشتی را در زمان تحویل به ناوگان عهده دار شد.
wiki: نبردناو بیسمارک