نبردناو

نبردناو گونه ای کشتی جنگی بزرگ با زره ضخیم است که تسلیحاتی با بزرگ ترین کالیبر توپ ها دارد. [ ۱]
نبردناوها از سال ۱۸۷۵ تا پایان جنگ جهانی دوم قدرتمندترین کشتی های جنگی به شمار رفته و با قدرت آتش و زره بهتری نسبت به رزم ناوها، ناوها و ناوشکن ها، اهمیت راهبردی فوق العاده ای داشته و نمادی از قدرت ناوگان دریایی یک کشور به شمار می رفتند اما پیشرفت هواگردهای جنگی و افزایش برد آن ها و همین طور ساخت بمب ها و موشک های هدایت شونده موجب شد تا اهمیت توپ های بزرگ و دوربرد رو به کاهش بگذارد. زره نبردناوها قدرت حفاظت از آن ها در مقابل برخورد موشک های دارای کلاهک هسته ای را نداشت و مشخص شد که احتمال درگیری بین نبردناوها بسیار پایین است؛ در نتیجه تمامی کشورها نبردناوهای خود را که هزینه تولید و نگهداری بسیار سنگینی داشتند از نیروی دریایی خارج کردند. هرچند آمریکایی ها در دهه ۱۹۸۰ مجدداً چهار نبردناو کلاس آیووا ساخت جنگ جهانی دوم خود را به خدمت فراخواندند اما آن ها نیز در اوایل دهه ۱۹۹۰ از فعالیت خارج شده و آخرین آن ها در سال ۲۰۰۶ به طور قطعی از فهرست تجهیزات نیروی دریایی خارج شد.
طراحی نبردناوها به مرور در طول زمان با فناوری دگرگون شده است. در سال ۱۹۰۶، نبردناو بریتانیایی دریدنوت انقلابی در طراحی نبردناوها بود و برای سالیان دراز نبردناوهای نوین با نام «دریدنوت» مورد خطاب قرار می گرفتند.
نبردناوها برای دهه ها نماد افتخار و قدرت نیروهای دریایی و شکوه و توان ملی بودند. نبردناوها یک عامل مهم در نیروهای نظامی و سیاست بودند به طوری که رقابت تسلیحاتی آغاز سدهٔ بیستم بر سر ساختن نبردناوها یکی از دلایل اصلی آغاز جنگ جهانی اول بود.
پیمان های دریایی دهه های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ تعداد نبردناوها را محدود کرد ولی باعث پایان تحول در طراحی آن ها نشد.
در جریان جنگ جهانی دوم هر دو طرف از نبردناوهای جدید و قدیمی استفاده می کردند. غیر از نبرد یوتلند، برخورد بین نبردناوها بسیار اندک بوده است. با افزایش برد نبردها در طول جنگ جهانی دوم، نبردناوها جای خود را به عنوان رکن اصلی ناوگان های دریایی به ناوهای هواپیمابر دادند.
نبردناوها در نیروی دریایی ایالات متحده در دوران جنگ سرد تنها برای مقاصد پشتیبانی توپخانه به کار رفتند. سرانجام آخرین نبردناو دنیا در مارس سال ۲۰۰۶ از فهرست کشتی های ایالات متحده خارج شد.