نبرد گوندار یا تسخیر گوندار آخرین موضع نیروهای ایتالیایی در آفریقای شرقی ایتالیایی در طول جنگ جهانی دوم بود. نبرد در ماه نوامبر ۱۹۴۱ در طول سلسله عملیات های شرق آفریقا صورت گرفت. گوندار شهر اصلی استان امهرا ( امپراتوری اتیوپی ) در کوه های شمال دریاچه تانا در اتیوپی در ارتفاع ۷٬۰۰۰ فوت ( ۲٬۱۰۰ متر ) با داشتن پادگان ایتالیایی با ۴۰٬۰۰۰ نیرو به فرماندهی ژنرال گوگلیلمو ناسی بود.
پس از شکست ایتالیایی ها در نبرد کرن ( ۱ آوریل ۱۹۴۱ ) بسیاری از آن ها به سنگرهای آمبا آلاجی، جیما و گوندار عقب نشینی کردند. آمبا آلاجی در ماه مه و جیما در ماه ژوئیه سقوط کردند. گوندار مرکز استان امهرا در بلندی های شمال دریاچه تانا در ارتفاع ۲٬۱۰۰ متری ( ۷٬۰۰۰ فوت ) بود. در سال ۱۹۴۱ به یک جاده متصل بود که در ولچیفت توسط یک پادگان نیروهای ایتالیایی محافظت می شد، مانع جاده تا ۱٬۲۰۰ متر در سینه کش مسیر قرار داشت و برخی از موانع به صورت عمود بر صخره قطع گشته بود. از ولچیفت به گوندار مسیری پرتگاهی بود و در دبات، ۴۸ کیلومتر مانده به گوندار و آمبا جیورجیس پادگان های کوچکی قرار داشت. تنها یک جاده کوچک از ام هاجر به سمت شمال اتصال با جاده اصلی داشت. در غرب شهر مسیری با تعمیرات ضعیف در هوایی صاف به گالابات و یک پادگان در چیلگا می رسید. در کنار دریاچه تانا مسیری خشن با گورگورا مواجه می شد و مسیری بهتر برای گریز و استقرار در شرق به دبرا تابور و همچنین دسی قرار داشت. در ۴۸ کیلومتری گوندار در کولکابار جاده از بین تپه ها و دریاچه می گذرد؛ از دبرا تابور به دسی جاده ای خاکی قرار داشت که در باران غیرقابل عبور بود.
در اختیار داشتن ولچیفت و کوه کولکابار ابزاری برای حمله به گوندار بود. ولچیفت توسط یک پادگان با داشتن حدود ۴٬۰۰۰ نفر از مردان زیر نظر سرهنگ ماریو گانلا دفاع می شد. دژ از ماه مه ۱۹۴۱ توسط نیروهای نامنظم اتیوپی با فرماندهی بریتانیا محاصره شد. با آمدن واحدی از ارتش هند بریتانیا و بخشی از لشکر دوازدهم آفریقایی به نیروهای محاصره گر افزوده شد. چندین حمله و ضدحمله بین ماه مه و اوت ۱۹۴۱ اتفاق افتاد. در ۲۸ سپتامبر ۱۹۴۱ با کشته شدن ۹۵۰ نفر جنگجو و با توجه به تمام شدن آذوقه سرهنگ گانلا با ۱٬۶۲۹ نفر سرباز ایتالیایی و ۱٬۴۵۰ نفر سرباز استعماری تسلیم شد. در ۱۳ نوامبر نیرویی متشکل از لشکر دوازدهم آفریقایی - بریتانیایی به فرماندهی سرلشکر چارلز فاکس با پشتیبانی نیروهای نامنظم اتیوپیایی به کلید تدافعی کولکابار حمله کردند که دفع شد. کولکابار از اوایل ماه سپتامبر، محاصره گشت و مورد حملات و بمباران متعدد قرار گرفت. دومین حمله در ۲۱ نوامبر از چند جهت تا بعدازظهر تا زمانی که ایتالیایی ها تسلیم شوند ادامه پیدا کرد. در حمله نهایی بریتانیا و اتیوپی ۲۰۶ نفر تلفات دادند و ۲٬۴۲۳ نفر ایتالیایی و اتیوپیایی به اسارت گرفته شد ( منابع ایتالیایی تلفات را ۱٬۰۰۳ نفر کشته، ۸۰۴ نفر زخمی و ۱٬۹۰۰ نفر اسیر دانسته اند ) .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از شکست ایتالیایی ها در نبرد کرن ( ۱ آوریل ۱۹۴۱ ) بسیاری از آن ها به سنگرهای آمبا آلاجی، جیما و گوندار عقب نشینی کردند. آمبا آلاجی در ماه مه و جیما در ماه ژوئیه سقوط کردند. گوندار مرکز استان امهرا در بلندی های شمال دریاچه تانا در ارتفاع ۲٬۱۰۰ متری ( ۷٬۰۰۰ فوت ) بود. در سال ۱۹۴۱ به یک جاده متصل بود که در ولچیفت توسط یک پادگان نیروهای ایتالیایی محافظت می شد، مانع جاده تا ۱٬۲۰۰ متر در سینه کش مسیر قرار داشت و برخی از موانع به صورت عمود بر صخره قطع گشته بود. از ولچیفت به گوندار مسیری پرتگاهی بود و در دبات، ۴۸ کیلومتر مانده به گوندار و آمبا جیورجیس پادگان های کوچکی قرار داشت. تنها یک جاده کوچک از ام هاجر به سمت شمال اتصال با جاده اصلی داشت. در غرب شهر مسیری با تعمیرات ضعیف در هوایی صاف به گالابات و یک پادگان در چیلگا می رسید. در کنار دریاچه تانا مسیری خشن با گورگورا مواجه می شد و مسیری بهتر برای گریز و استقرار در شرق به دبرا تابور و همچنین دسی قرار داشت. در ۴۸ کیلومتری گوندار در کولکابار جاده از بین تپه ها و دریاچه می گذرد؛ از دبرا تابور به دسی جاده ای خاکی قرار داشت که در باران غیرقابل عبور بود.
در اختیار داشتن ولچیفت و کوه کولکابار ابزاری برای حمله به گوندار بود. ولچیفت توسط یک پادگان با داشتن حدود ۴٬۰۰۰ نفر از مردان زیر نظر سرهنگ ماریو گانلا دفاع می شد. دژ از ماه مه ۱۹۴۱ توسط نیروهای نامنظم اتیوپی با فرماندهی بریتانیا محاصره شد. با آمدن واحدی از ارتش هند بریتانیا و بخشی از لشکر دوازدهم آفریقایی به نیروهای محاصره گر افزوده شد. چندین حمله و ضدحمله بین ماه مه و اوت ۱۹۴۱ اتفاق افتاد. در ۲۸ سپتامبر ۱۹۴۱ با کشته شدن ۹۵۰ نفر جنگجو و با توجه به تمام شدن آذوقه سرهنگ گانلا با ۱٬۶۲۹ نفر سرباز ایتالیایی و ۱٬۴۵۰ نفر سرباز استعماری تسلیم شد. در ۱۳ نوامبر نیرویی متشکل از لشکر دوازدهم آفریقایی - بریتانیایی به فرماندهی سرلشکر چارلز فاکس با پشتیبانی نیروهای نامنظم اتیوپیایی به کلید تدافعی کولکابار حمله کردند که دفع شد. کولکابار از اوایل ماه سپتامبر، محاصره گشت و مورد حملات و بمباران متعدد قرار گرفت. دومین حمله در ۲۱ نوامبر از چند جهت تا بعدازظهر تا زمانی که ایتالیایی ها تسلیم شوند ادامه پیدا کرد. در حمله نهایی بریتانیا و اتیوپی ۲۰۶ نفر تلفات دادند و ۲٬۴۲۳ نفر ایتالیایی و اتیوپیایی به اسارت گرفته شد ( منابع ایتالیایی تلفات را ۱٬۰۰۳ نفر کشته، ۸۰۴ نفر زخمی و ۱٬۹۰۰ نفر اسیر دانسته اند ) .
wiki: نبرد گوندار