نبرد هوایی جنگ خلیج فارس که به بمباران عراق در سال ۱۹۹۱ نیز معروف است، یک عملیات بمباران هوایی گسترده از ۱۷ ژانویه ۱۹۹۱ تا ۲۳ فوریه ۱۹۹۱ بود. در طول این نبرد، گروه ائتلاف جنگ خلیج فارس در بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ سورتی پرواز، ۸۸٬۵۰۰ تن بمب پرتاب کرد، [ ۴] و زیرساخت های نظامی و غیرنظامی عراق را به طور گسترده ای ویران کرد. [ ۵] فرماندهی عملیات نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا بر عهده ژنرال چاک هورنر بود که در ابتدا و در نبود ژنرال شوارتسکف در صحنهٔ عملیات، برای مدت کوتاهی به عنوان فرماندهٔ کل پیشروی ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده آمریکا خدمت می کرد. فرماندهان هوایی بریتانیا نیز اندرو ویلسون ( تا ۱۷ نوامبر ۱۹۹۰ ) و بیل راتن ( از ۱۷ نوامبر ) بودند. عملیات هوایی تا ۲۳ فوریه ۱۹۹۱ که ائتلاف، به کویت حمله کرد، تا حد زیادی به پایان رسید.
حملات اولیه توسط موشک های کروز تاماهاوک[ ۶] که از کشتی های جنگی واقع در خلیج فارس، توسط بمب افکن های رادارگریز لاکهید اف - ۱۱۷ نایت هاوک[ ۶] با تسلیح بمب های هوشمند هدایت شونده لیزری، [ ۶] و توسط اف - ۴جی انجام شد. این هواپیما و همچنین هواپیمای مک دانل داگلاس اف/ای - ۱۸ هورنت مجهز به موشک های ضدرادار ای جی ام - ۸۸ هارم بودند. [ ۷] این حملات اولیه، به جنگنده های اف - ۱۴ تام کت، اف - ۱۵ ایگل، اف - ۱۶ فایتینگ فالکن و اف/ای - ۱۸ هورنت اجازه داد تا بر نیروهای عراقی، برتری هوایی داشته باشند و سپس به پرتاب بمب های هدایت شونده TGM و بمب های هدایت لیزری ادامه دهند.
جنگنده های ای - ۱۰ تاندربولت ۲ با یک توپ دوار GAU - 8 و موشک های ماوریک فروسرخ یا هدایت نوری، نیروهای زرهی عراق را بمباران و نابود کرده و از پیشروی نیروهای زمینی ایالات متحده پشتیبانی کردند. [ ۶] جنگنده های پشتیبانی هوایی نزدیک هریر از سپاه تفنگداران دریایی آمریکا، از بمب های خوشه ای و ناپالم خود علیه نیروهای عراقی استفاده کردند تا راه را برای نفوذ تفنگداران دریایی و گذشتن از دفاع ارتش صدام هموار کنند. بالگردهای تهاجمی ای اچ - ۶۴ آپاچی و ای اچ - ۱ کبرا موشک های هدایت لیزری ای جی ام - ۱۱۴ هل فایر و موشک های بی جی ام - ۷۱ تاو را شلیک کردند که توسط ناظران زمینی یا بالگردهای جاسوسی مانند اواچ - ۵۸ کیووا به سمت تانک ها هدایت می شدند. [ ۸] ناوگان هوایی ائتلاف همچنین از سیستم های هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد ئی - ۳ سنتری و ناوگان بمب افکن های بی - ۵۲ استراتوفورترس استفاده کرد. [ ۶] [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحملات اولیه توسط موشک های کروز تاماهاوک[ ۶] که از کشتی های جنگی واقع در خلیج فارس، توسط بمب افکن های رادارگریز لاکهید اف - ۱۱۷ نایت هاوک[ ۶] با تسلیح بمب های هوشمند هدایت شونده لیزری، [ ۶] و توسط اف - ۴جی انجام شد. این هواپیما و همچنین هواپیمای مک دانل داگلاس اف/ای - ۱۸ هورنت مجهز به موشک های ضدرادار ای جی ام - ۸۸ هارم بودند. [ ۷] این حملات اولیه، به جنگنده های اف - ۱۴ تام کت، اف - ۱۵ ایگل، اف - ۱۶ فایتینگ فالکن و اف/ای - ۱۸ هورنت اجازه داد تا بر نیروهای عراقی، برتری هوایی داشته باشند و سپس به پرتاب بمب های هدایت شونده TGM و بمب های هدایت لیزری ادامه دهند.
جنگنده های ای - ۱۰ تاندربولت ۲ با یک توپ دوار GAU - 8 و موشک های ماوریک فروسرخ یا هدایت نوری، نیروهای زرهی عراق را بمباران و نابود کرده و از پیشروی نیروهای زمینی ایالات متحده پشتیبانی کردند. [ ۶] جنگنده های پشتیبانی هوایی نزدیک هریر از سپاه تفنگداران دریایی آمریکا، از بمب های خوشه ای و ناپالم خود علیه نیروهای عراقی استفاده کردند تا راه را برای نفوذ تفنگداران دریایی و گذشتن از دفاع ارتش صدام هموار کنند. بالگردهای تهاجمی ای اچ - ۶۴ آپاچی و ای اچ - ۱ کبرا موشک های هدایت لیزری ای جی ام - ۱۱۴ هل فایر و موشک های بی جی ام - ۷۱ تاو را شلیک کردند که توسط ناظران زمینی یا بالگردهای جاسوسی مانند اواچ - ۵۸ کیووا به سمت تانک ها هدایت می شدند. [ ۸] ناوگان هوایی ائتلاف همچنین از سیستم های هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد ئی - ۳ سنتری و ناوگان بمب افکن های بی - ۵۲ استراتوفورترس استفاده کرد. [ ۶] [ ۷]
wiki: نبرد هوایی جنگ خلیج فارس