نبرد نوریانگ ( انگلیسی: Battle of Noryang ) آخرین نبرد بزرگ از تهاجم هیده یوشی به کره ( ۱۵۹۸–۱۵۹۲ ) بود. این نبرد بین نیروی دریایی ژاپن و ناوگان مشترکی از پادشاهی چوسان و دودمان مینگ رخ داد. این نبرد در اوایل صبح ۱۶ دسامبر ( ۱۹ نوامبر در گاهشماری قمری ) ۱۵۹۸ صورت گرفت و در همان روز نیز به پایان رسید.
قوای متحد شامل ۱۵۰ کشتی چوسان و مینگ چین که توسط دریاسالاران یی سون شین و چن لین هدایت می شد، حمله نموده و بیش از نصف ۵۰۰ کشتی ژاپنی هدایت شده توسط شیمازو یوشی هیرو را نابود یا به غنیمت گرفتند. شیمازو در تلاش برای اتصال به کونیشی یوکیناگا بود. نجات یافتگان شکست خورده ناوگان شیمازو به سمت بوسان عقب نشینی و چند روز بعد کره را به مقصد ژاپن ترک کردند. در اوج نبرد، دریاسالار یی توسط گلوله شمخال مورد هدف قرار گرفت و لحظاتی بعد جان سپرد.
به دلیل عقب افتادگی در نبردهای زمینی و دریایی، قشون ژاپن به شبکه قلعه های خود قلعه های ژاپنی در کره ( واجو ) در سواحل جنوب شرقی کره عقب رانده شدند. اما واجو نمی توانست تمام ارتش ژاپن را در خود جای دهد و از این روی در ژوئن ۱۵۹۸، تویوتومی هیده یوشی، که حملات ژاپن به کره ( ۱۵۹۸–۱۵۹۲ ) را انداخت و نیز به عنوان ارباب جنگ ژاپنی ها عمل می کرد، به هفتاد هزار سرباز که بیشتر آنها از ارتش راست ژاپن بودند دستور داد تا به سمت مجمع الجزایر عقب نشینی کنند. در ۱۸ سپتامبر ۱۵۹۸، تویوتومی هیده یوشی به صورت ناگهانی در قلعه فوشیمی درگذشت. قوای ژاپن در کره از شورای پنج ریش سفید دولت جدید ژاپن دستور یافتند تا به ژاپن برگردند. به دلیل حضور کشتی های چوسان و مینگ، پادگان های ژاپن در واجو نتوانستند عقب نشینی کنند و در امنیت نسبی قلعه های خود باقی ماندند.
سونچون واجو غربی ترین دژ ژاپنی بود و ۱۴۰۰۰ سرباز به رهبری کونیشی یوکیناگا که رهبر گروه اعزامی طلایه دار ژاپن در خلال اولین یورش در سال ۱۵۹۲ به حساب می آمد را در خود جای داده بود. یی و چن مانع از عقب نشینی کونیشی شدند اما کونیشی در تلاش برای رشوه به فرمانده مینگ برای برداشتن محاصره، هدایای زیادی به چن فرستاد. در ابتدا چن با خروج نیروهای متحد موافقت کرد ولی یی با پایداری از همراهی با او امتناع ورزید. سپس چن پیشنهاد داد که نیروهای مشترک حملاتی به واجوهای کوچکتر و آسیب پذیرتر مثل قلعه ای در جزیره نامهائه داشته باشند. یی این طرح را نیز رد کرد. یی استدلال کرد که کونیشی که یکی از بزرگترین واجوها را فرماندهی می کرد، در صورت ترک محل و مبارزه در هر جای دیگر اجازه فرار خواهد یافت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقوای متحد شامل ۱۵۰ کشتی چوسان و مینگ چین که توسط دریاسالاران یی سون شین و چن لین هدایت می شد، حمله نموده و بیش از نصف ۵۰۰ کشتی ژاپنی هدایت شده توسط شیمازو یوشی هیرو را نابود یا به غنیمت گرفتند. شیمازو در تلاش برای اتصال به کونیشی یوکیناگا بود. نجات یافتگان شکست خورده ناوگان شیمازو به سمت بوسان عقب نشینی و چند روز بعد کره را به مقصد ژاپن ترک کردند. در اوج نبرد، دریاسالار یی توسط گلوله شمخال مورد هدف قرار گرفت و لحظاتی بعد جان سپرد.
به دلیل عقب افتادگی در نبردهای زمینی و دریایی، قشون ژاپن به شبکه قلعه های خود قلعه های ژاپنی در کره ( واجو ) در سواحل جنوب شرقی کره عقب رانده شدند. اما واجو نمی توانست تمام ارتش ژاپن را در خود جای دهد و از این روی در ژوئن ۱۵۹۸، تویوتومی هیده یوشی، که حملات ژاپن به کره ( ۱۵۹۸–۱۵۹۲ ) را انداخت و نیز به عنوان ارباب جنگ ژاپنی ها عمل می کرد، به هفتاد هزار سرباز که بیشتر آنها از ارتش راست ژاپن بودند دستور داد تا به سمت مجمع الجزایر عقب نشینی کنند. در ۱۸ سپتامبر ۱۵۹۸، تویوتومی هیده یوشی به صورت ناگهانی در قلعه فوشیمی درگذشت. قوای ژاپن در کره از شورای پنج ریش سفید دولت جدید ژاپن دستور یافتند تا به ژاپن برگردند. به دلیل حضور کشتی های چوسان و مینگ، پادگان های ژاپن در واجو نتوانستند عقب نشینی کنند و در امنیت نسبی قلعه های خود باقی ماندند.
سونچون واجو غربی ترین دژ ژاپنی بود و ۱۴۰۰۰ سرباز به رهبری کونیشی یوکیناگا که رهبر گروه اعزامی طلایه دار ژاپن در خلال اولین یورش در سال ۱۵۹۲ به حساب می آمد را در خود جای داده بود. یی و چن مانع از عقب نشینی کونیشی شدند اما کونیشی در تلاش برای رشوه به فرمانده مینگ برای برداشتن محاصره، هدایای زیادی به چن فرستاد. در ابتدا چن با خروج نیروهای متحد موافقت کرد ولی یی با پایداری از همراهی با او امتناع ورزید. سپس چن پیشنهاد داد که نیروهای مشترک حملاتی به واجوهای کوچکتر و آسیب پذیرتر مثل قلعه ای در جزیره نامهائه داشته باشند. یی این طرح را نیز رد کرد. یی استدلال کرد که کونیشی که یکی از بزرگترین واجوها را فرماندهی می کرد، در صورت ترک محل و مبارزه در هر جای دیگر اجازه فرار خواهد یافت.
wiki: نبرد نوریانگ