نبرد لشفلد

نبرد لِشفِلد ( آلمانی: Schlacht auf dem Lechfeld, مجاری: Lechfeldi csata ) یا نبرد آوگسبورگ، مجموعه ای از درگیری ها بین نیروهای اتوی یکم، پادشاه آلمان و مهاجمان مجار به فرماندهی لِهِل[ الف] ، بولچو[ ب] و شور[ پ] در نزدیکی رود لش در آوگسبورگ بود که از دهم تا دوازدهم اوت سال ۹۵۵ میلادی به مدت سه روز به طول انجامید. پیروزی اتو و کشته شدن اکثریت مجارها در این نبرد، به یورش مجارها به اروپای لاتین خاتمه داد.
سواران قبایل عشایر مجار پیشتر از سال ۸۹۹ با تاراج به سرزمین های همسایه بخش گسترده ای از پهنه قاره اروپا را ویران کرده بودند.
اتوی یکم پس از سرکوب شورش پسر و داماد خود، لیودولف و کنراد، سپاهش را به ساکسونی انتقال داد. در اوایل ماه ژوئیه فرماندهان مجار را به عنوان سفیران صلح پذیرفت، اما مظنون بود که در واقع در حال ارزیابی برای شورش باشند. پس از چند روز، اتو با هدایای کوچک آنان را وداع کرد.
به زودی، پیک هنری یکم، دوک بایرن و برادر اتو در ماگدبورگ خبر از حمله مجارها و قصدشان برای نبرد با اتو آورد. نبرد شش هفته پس از اولین گزارش حمله صورت گرفت.
اتو به نیروهای خود دستور داد در نزدیکی دانوب، در مجاورت نویبورگ آن در دوناو و اینگولشتات تمرکز کنند که از نظر راهبردی، بهترین مکان برای تمرکز نیروهای خود قبل از نبرد نهایی بر مجارها بود.
لشکر دیگری نیز در سیر نبرد تأثیرگذار بود. در نبردهای پیشین، در سال های ۹۳۲ و ۹۵۴، هجوم مجارها به سرزمین آلمان از جنوب دانوب و عقب نشینی آنها به موطن اصلی از طریق لوتارنژی به پادشاهی فرانک باختری و سرانجام، از طریق ایتالیا انجام گرفت که به معنی دور برگردانی ابتدا به سمت غرب، سپس به سمت جنوب و به شرق به سرزمین مادری بود؛ با این حساب از عقوبت اعمالشان در سرزمین های آلمانی در امان مانده بودند. اتو با علم به این موضوع، مصمم بود آنها را به دام بیندازد؛ بنابراین به برادرش، برونوی کبیر، دستور داد نیروهای لوتارنژی را نگاه دارد تا با نیروی قدرتمندی از شوالیه ها از غرب مجارها را تحت فشار قرار دهند، و نیروی شوالیه ای دیگری به همان اندازه قوی آنها را از شرق تعقیب کند تا مجارها قادر به فرار نباشند.
تاریخ نگاران حوالی اولم را نخستین محل اردوی نیروهای اتو نقل کرده اند. به فرمان پادشاه نیروها به سمت اینگولشتات و نویبورگ در شمال شرقی حرکت کردند تا از این محل خطوط تدارکاتی متجاوزان را قطع کنند. ساکسون ها، فرانک ها، بایرنی ها، شوابنی ها و بوهمی ها نفرات سپاه پادشاه را تشکیل می دادند که اغلب سواره نظام سنگین بودند. این نیروها در هشت واحد هزار نفری سازمان یافته بودند. پیش از آن که این سپاه به آوگسبورگ برسد عده ای از مردان با خروج شبانه از شهر خود را به آن رساندند تا سهم خود را ادا کرده باشند.