نبرد عثمانی و سعودی (وهابی ها). جنگ عثمانی و سعودی ( به ترکی: Osmanlı - Suudi Savaşları، عربی: الحرب العثمانیة السعودیة ) از اوایل سال ۱۸۱۱ تا ۱۸۱۸، بین ایالت مصر به سلطنت محمد علی پاشا ( تحت حکومت امپراتوری عثمانی ) و ارتش اولین دولت عربستان سعودی ( امارت درعیه ) بود که منجر به نابودی دولت امارت درعیه ( سعودی ها ) شد. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
اگرچه محمد بن عبدالوهاب، رهبر جنبش وهابی[ ۷] در نامه های خود به طور غیرمستقیم انتقاداتی را از سلسله عثمانی بیان کرده بود، اما تصمیم گرفته بود به عنوان یک اقدام احتیاطی، به طور علنی مشروعیت امپراتوری را به چالش نکشد.
ابن عبدالوهاب ادعای خلافت آن ها را تصدیق نکرد، ادعایی که سلطان عبدالحمید اول پس از شکست عثمانی در جنگ روس و ترکیه در دهه ۱۷۷۰ برای معرفی خود به عنوان رهبر جهان اسلام مطرح کرد. با این حال، این بدان معنا نبود که ابن عبدالوهاب به دنبال درگیری با عثمانیان است، زیرا عقاید کلاسیک وهابی، ایجاد خلافت را برای مسلمانان یک ضرورت نمی دانست. [ ۸]
ابن عبدالوهاب از فرسایش اخلاق دینی در ویلایت های همسایه عثمانی نگران بود و از عملکرد اداری امپراتوری عثمانی ایراد گرفت که به دلیل عدم اجرای صحیح شریعت ( قانون اسلامی ) در قلمروهای آن از آن انتقاد کرد. [ ۹] وهابی ها الگوی دینی و سیاسی جایگزینی برای عثمانی ها ارائه کردند و آنها نیز بر مبنایی متفاوت مدعی رهبری اسلامی بودند. [ ۱۰]
سرانجام سال ها پس از مرگ ابن عبدالوهاب، خصومت ها و بی اعتمادی های سیاسی، وهابی ها و عثمانی ها را به اعلام تکفیر ( تکفیر ) متقابل سوق داد. [ ۱۱] در دهه ۱۷۹۰، موحدین حکومت خود را بر اکثر مناطق عربستان مرکزی تحکیم کردند. نفوذ فزاینده وهابی، غالب، شریف مکه را نگران کرد که این وضعیت را با آغاز جنگ با سعودی ها در سال ۱۷۹۳ پاسخ داد. تا این که در سال ۱۸۰۳ تسلیم شد. او که قصد تشکیل ائتلافی مسلحانه برای شکست موحدان را داشت، با مقامات عثمانی در استانبول مکاتبه کرد و با کافر جلوه دادن رقبای خود، با آن ها خصومت ورزید. اقدامات مشابهی نیز توسط حاکم بغداد انجام شد. چنین گزارش هایی در نهایت موفق شد که افکار بوروکراتیک عثمانی را به طور قابل توجهی علیه وهابی ها دشمن کند.
در سال ۱۷۹۷، سلیمان کبیر، فرماندار مملوک عراق، با حدود ۱۵۰۰۰ سرباز با هماهنگی شریف غالب به دیریه حمله کرد و الاحساء را به مدت یک ماه محاصره کرد. با این حال، تقویت مجدد نیروها به رهبری سعود بن عبدالعزیز، عثمانی ها را مجبور به عقب نشینی کرد. پس از سه روز درگیری، سلیمان کبیر و سعودی ها به توافق صلح رسیدند که قرار بود شش سال طول بکشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگرچه محمد بن عبدالوهاب، رهبر جنبش وهابی[ ۷] در نامه های خود به طور غیرمستقیم انتقاداتی را از سلسله عثمانی بیان کرده بود، اما تصمیم گرفته بود به عنوان یک اقدام احتیاطی، به طور علنی مشروعیت امپراتوری را به چالش نکشد.
ابن عبدالوهاب ادعای خلافت آن ها را تصدیق نکرد، ادعایی که سلطان عبدالحمید اول پس از شکست عثمانی در جنگ روس و ترکیه در دهه ۱۷۷۰ برای معرفی خود به عنوان رهبر جهان اسلام مطرح کرد. با این حال، این بدان معنا نبود که ابن عبدالوهاب به دنبال درگیری با عثمانیان است، زیرا عقاید کلاسیک وهابی، ایجاد خلافت را برای مسلمانان یک ضرورت نمی دانست. [ ۸]
ابن عبدالوهاب از فرسایش اخلاق دینی در ویلایت های همسایه عثمانی نگران بود و از عملکرد اداری امپراتوری عثمانی ایراد گرفت که به دلیل عدم اجرای صحیح شریعت ( قانون اسلامی ) در قلمروهای آن از آن انتقاد کرد. [ ۹] وهابی ها الگوی دینی و سیاسی جایگزینی برای عثمانی ها ارائه کردند و آنها نیز بر مبنایی متفاوت مدعی رهبری اسلامی بودند. [ ۱۰]
سرانجام سال ها پس از مرگ ابن عبدالوهاب، خصومت ها و بی اعتمادی های سیاسی، وهابی ها و عثمانی ها را به اعلام تکفیر ( تکفیر ) متقابل سوق داد. [ ۱۱] در دهه ۱۷۹۰، موحدین حکومت خود را بر اکثر مناطق عربستان مرکزی تحکیم کردند. نفوذ فزاینده وهابی، غالب، شریف مکه را نگران کرد که این وضعیت را با آغاز جنگ با سعودی ها در سال ۱۷۹۳ پاسخ داد. تا این که در سال ۱۸۰۳ تسلیم شد. او که قصد تشکیل ائتلافی مسلحانه برای شکست موحدان را داشت، با مقامات عثمانی در استانبول مکاتبه کرد و با کافر جلوه دادن رقبای خود، با آن ها خصومت ورزید. اقدامات مشابهی نیز توسط حاکم بغداد انجام شد. چنین گزارش هایی در نهایت موفق شد که افکار بوروکراتیک عثمانی را به طور قابل توجهی علیه وهابی ها دشمن کند.
در سال ۱۷۹۷، سلیمان کبیر، فرماندار مملوک عراق، با حدود ۱۵۰۰۰ سرباز با هماهنگی شریف غالب به دیریه حمله کرد و الاحساء را به مدت یک ماه محاصره کرد. با این حال، تقویت مجدد نیروها به رهبری سعود بن عبدالعزیز، عثمانی ها را مجبور به عقب نشینی کرد. پس از سه روز درگیری، سلیمان کبیر و سعودی ها به توافق صلح رسیدند که قرار بود شش سال طول بکشد.
