نبرد سرپل از سری جنگ های تیموریان و شیبانیان است. پس از اینکه ازبک ها ازسوی بابر با کمک مردم شهر در آغاز سال ۱۵۰۱ م از سمرقند رانده شدند، دوباره در بخارا گرد آمدند. شیبک خان برای تلاشی دیگر جهت گرفتن سمرقند آماده شد. در آوریل - مه ۱۵۰۱ بابر، رهبر تیموریان، تصمیم گرفت پیش از رسیدن این تهدید به شهر، با آن رویارویی کند.
دو ارتش در سرپل به هم رسیدند، جایی که نبردی سرنوشت ساز درگرفت که سرنوشت تیموریان و منطقه را رقم زد و در نتیجه کم کم فرارود، خوارزم و خراسان ازسوی ازبکان گشوده شد.
ازبک ها اگرچه از سمرقند رانده شدند، دارای شهر پرجمعیت بخارا و سرزمین حاصلخیز آن بودند و می توانستند با فرا خواندن انبوه ازبک های جنگ بلد و ازبک های اخراج شده از دیگر سرزمین ها که در بخارا گرد آمده بودند، نیرو به خدمت بگیرند.
در سنجش با آن، سمرقند اخیراً از سو ءحاکمیت رنج می برد، از انقلاب های پی درپی و ویرانی های ارتش های دشمن و دوست. منابعش تهی شده بود. بیشتر سرمایهٔ آن از میان رفته یا نابود شده بود و برای بهسازی زیان آن و بازیابی اعتبار و خشنودی مردمانش، نیاز به زمان بود.
از آنجا که نیروهای نظامی پادشاهی در حال حاضر برای دفاع از آن بسیار ناکافی بودند، بابر جوان سفیرانی را به نزد همهٔ شاهزادگان همسایه فرستاد تا از آنها کمک بگیرد ولی فقط اندکی کمک دریافت کرد. پس ناچار شد به منابع محدود خود اتکا کند.
محمد شیبانی دژ دابوسی را در سغد ( در تاجیکستان ) تصرف کرد. این رخداد زنگ خطر را در ذهن بابر به صدا درآورد و او تصمیم گرفت برای رویارویی با این چالش سوی بخارا به راه بیفتد.
در می ۱۵۰۱ در حالی که بابر به سمت بخارا لشکر می کشید، شیبک خان در جهت مخالف او به پیش می آمد و در ۴ مایلی او اردو زد.
بابر اردوگاه خود را با یک سنگر و خندق استوار کرد.
درگیری های روزانه میان بخش های پیشروی کرده آنها صورت می گرفت.
شیبک خان اقدام به غافل گیری شبانه کرد اما اردوگاه بابر را از دید جلوگیری از حمله از نظر ایستادگی و نگاهبانی بسیار خوب دید و ناچار به عقب نشینی شد.
با این وجود رخ دادن نبرد اجتناب ناپذیر به نظر می رسید و ذهن بابر آشکارا به آماده سازی برای آن معطوف بود.
شاید این حالت هیجان بر شور و اشتیاق نظامی او مؤثر بوده باشد و بیش از اندازه بی تابش کرده باشد زیرا او تصمیم گرفت که خطر کند. اگرچه در طی دو روز نیروی کمکی به میزان دو یا سه هزار نفر به او پیوستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدو ارتش در سرپل به هم رسیدند، جایی که نبردی سرنوشت ساز درگرفت که سرنوشت تیموریان و منطقه را رقم زد و در نتیجه کم کم فرارود، خوارزم و خراسان ازسوی ازبکان گشوده شد.
ازبک ها اگرچه از سمرقند رانده شدند، دارای شهر پرجمعیت بخارا و سرزمین حاصلخیز آن بودند و می توانستند با فرا خواندن انبوه ازبک های جنگ بلد و ازبک های اخراج شده از دیگر سرزمین ها که در بخارا گرد آمده بودند، نیرو به خدمت بگیرند.
در سنجش با آن، سمرقند اخیراً از سو ءحاکمیت رنج می برد، از انقلاب های پی درپی و ویرانی های ارتش های دشمن و دوست. منابعش تهی شده بود. بیشتر سرمایهٔ آن از میان رفته یا نابود شده بود و برای بهسازی زیان آن و بازیابی اعتبار و خشنودی مردمانش، نیاز به زمان بود.
از آنجا که نیروهای نظامی پادشاهی در حال حاضر برای دفاع از آن بسیار ناکافی بودند، بابر جوان سفیرانی را به نزد همهٔ شاهزادگان همسایه فرستاد تا از آنها کمک بگیرد ولی فقط اندکی کمک دریافت کرد. پس ناچار شد به منابع محدود خود اتکا کند.
محمد شیبانی دژ دابوسی را در سغد ( در تاجیکستان ) تصرف کرد. این رخداد زنگ خطر را در ذهن بابر به صدا درآورد و او تصمیم گرفت برای رویارویی با این چالش سوی بخارا به راه بیفتد.
در می ۱۵۰۱ در حالی که بابر به سمت بخارا لشکر می کشید، شیبک خان در جهت مخالف او به پیش می آمد و در ۴ مایلی او اردو زد.
بابر اردوگاه خود را با یک سنگر و خندق استوار کرد.
درگیری های روزانه میان بخش های پیشروی کرده آنها صورت می گرفت.
شیبک خان اقدام به غافل گیری شبانه کرد اما اردوگاه بابر را از دید جلوگیری از حمله از نظر ایستادگی و نگاهبانی بسیار خوب دید و ناچار به عقب نشینی شد.
با این وجود رخ دادن نبرد اجتناب ناپذیر به نظر می رسید و ذهن بابر آشکارا به آماده سازی برای آن معطوف بود.
شاید این حالت هیجان بر شور و اشتیاق نظامی او مؤثر بوده باشد و بیش از اندازه بی تابش کرده باشد زیرا او تصمیم گرفت که خطر کند. اگرچه در طی دو روز نیروی کمکی به میزان دو یا سه هزار نفر به او پیوستند.
wiki: نبرد سرپل