نبرد زیله ( به ایتالیایی: battaglia di Zela ) نبردی در سال ۴۷ پیش از میلاد در خلال جنگ داخلی سزار بود که در آن ژولیوس سزار بر فارناک دوم، فرزند مهرداد ششم و پادشاه پنتوس، پیروز شد. این نبرد در زیله در ترکیه امروزی به وقوع پیوست.
پس از شکست دادن نیروهای بطلمیوس سیزدهم در نبرد نیل، سزار مصر را ترک گفت و روانه سوریه ( استان روم ) ، کیلیکیه و کاپادوکیه شد تا با فارناک، پسر مهرداد ششم، رویارو شود.
فارناک یکی از لگاتوس ( ژنرال ) های سزار به نام گنایوس دومیتیوس کالوینوس و ارتش کوچک وی را در نبرد نیکوپولیس شکست داد. فارناک سپس جنایات و قساوت هایی در برابر اسرای رومی و هر شهروند رومی که در آن ناحیه می یافت مرتکب شد. هنگامی که فارناک مطلع شد سزار به سوی وی در حال قشون کشی است، فرستادگانی به جانب او فرستاد تا در باب صلح مذاکره کنند، امّا قیصر ( سزار ) آنرا رد کرد.
ارتش پونتوس بر تپه ای که مشرف به شهر بود تسلط داشت، سزار و نیروهایش نیز بر بلندی ای که در آن نزدیکی بود مسلط بودند. درحالی که رومیان مشغول تقویت موضع خود و ایجاد خندق بودند، دشمن به صورتی ناگهانی به آنان یورش برد و غافلگیرشان کرد، زیرا رومیان این کار، یعنی رها کردن موضعی چنان سودمند در تپه و سپس حمله بردن به یک بلندی، را غیرمنطقی می دانستند. پس از سردرگمی دقایق اولیه که در آن رومیان اکثر تلفات خود را متحمل شدند، سزار موفق شد ارتش خود را ( که آزموده تر و تکنیکی تر از دشمن خود بود ) در یک خط دفاعی سازمان دهی کند، سپس اقدام به ضدحمله کرد. حال ارتش پونتوس ناچار به عقب نشینی نامنظم از تپه خود شد، و بعد کاملاً مضمحل گردید. [ ۱]
نبرد مزبور، نبردی خونین بود و پنج ساعت به طول انجامید: لژیونهای سزار از تلفات بسیاری رنج بردند در حالی که ارتش فارناک که مشتمل بر حدود ۲۰٬۰۰۰ نفر بود کاملاً نیست و نابود شد. پس از این پیروزی، سزار به زیله رفت و از آن جا پیامی با جمله مشهور «ونی ویدی ویکی» ( آمدم، دیدم، فتح کردم ) به روم فرستاد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از شکست دادن نیروهای بطلمیوس سیزدهم در نبرد نیل، سزار مصر را ترک گفت و روانه سوریه ( استان روم ) ، کیلیکیه و کاپادوکیه شد تا با فارناک، پسر مهرداد ششم، رویارو شود.
فارناک یکی از لگاتوس ( ژنرال ) های سزار به نام گنایوس دومیتیوس کالوینوس و ارتش کوچک وی را در نبرد نیکوپولیس شکست داد. فارناک سپس جنایات و قساوت هایی در برابر اسرای رومی و هر شهروند رومی که در آن ناحیه می یافت مرتکب شد. هنگامی که فارناک مطلع شد سزار به سوی وی در حال قشون کشی است، فرستادگانی به جانب او فرستاد تا در باب صلح مذاکره کنند، امّا قیصر ( سزار ) آنرا رد کرد.
ارتش پونتوس بر تپه ای که مشرف به شهر بود تسلط داشت، سزار و نیروهایش نیز بر بلندی ای که در آن نزدیکی بود مسلط بودند. درحالی که رومیان مشغول تقویت موضع خود و ایجاد خندق بودند، دشمن به صورتی ناگهانی به آنان یورش برد و غافلگیرشان کرد، زیرا رومیان این کار، یعنی رها کردن موضعی چنان سودمند در تپه و سپس حمله بردن به یک بلندی، را غیرمنطقی می دانستند. پس از سردرگمی دقایق اولیه که در آن رومیان اکثر تلفات خود را متحمل شدند، سزار موفق شد ارتش خود را ( که آزموده تر و تکنیکی تر از دشمن خود بود ) در یک خط دفاعی سازمان دهی کند، سپس اقدام به ضدحمله کرد. حال ارتش پونتوس ناچار به عقب نشینی نامنظم از تپه خود شد، و بعد کاملاً مضمحل گردید. [ ۱]
نبرد مزبور، نبردی خونین بود و پنج ساعت به طول انجامید: لژیونهای سزار از تلفات بسیاری رنج بردند در حالی که ارتش فارناک که مشتمل بر حدود ۲۰٬۰۰۰ نفر بود کاملاً نیست و نابود شد. پس از این پیروزی، سزار به زیله رفت و از آن جا پیامی با جمله مشهور «ونی ویدی ویکی» ( آمدم، دیدم، فتح کردم ) به روم فرستاد. [ ۲]
wiki: نبرد زیله