نبرد رودخانه بوربیا

پس از قدرت یابی مسیحیان در مناطق شمالی اسپانیا، حملات آنها به مناطق تحت سلطه امارت قرطبه آغاز شد به خصوص در عهدی که دستگاه امارت به شدت درگیر شورش ها و اختلافات داخلی بود. پس مناطق زیادی زیر حملات مسیحیان قرار گرفتند تا زمانی که هشام بعد از پدرش، عبدالرحمن داخل، به حکومت قرطبه رسید. وی همچون پدر دستور بسیج نیروها و اعلام جهاد علیه مسیحیان شمال اسپانیا را صادر کرد و لشکر ۴۰ هزار نفری به فرماندهی عبدالله بن عثمان به شمال گسیل کرد. این لشکر پس از عبور از قشتاله و جلیقیه، عازم نبرد با نیروهای مسیحی تحت فرمان برمودو یکم شد و توانست طی جنگی مقاومت آنها را شکسته و آنها را مجبور به عقب نشینی کرد. بعد از آن نیز عبدالله دوباره به قرطبه بازگشت. اما اندکی از نگذشته بود که دوباره لشکری به رهبری یوسف بن بخت به جلیقیه حمله برد و توانست برمودو را شکست داد و خیل عظیمی از مسیحیان در این نبرد کشته شدند. پس از آن بود که برمودو تخت سلطنت را به نفع آلفونسو دوم رها کرد و به کنج عزلت در دیر پناه برد.