نبرد دورلیوم (۱۰۹۷). نبرد دورلیوم در پی نخستین جنگ صلیبی در ۱ ژوئیه ۱۰۹۷، در بین صلیبیون و ترکان سلجوقی، در نزدکی شهر دورلیوم در آناتولی روی داد که سرانجام با پیروزی صلیبیون همراه بود.
در پایان ماه ژوئن، صلیبیون از میان آناتولی به حرکتشان ادامه دادند. آنان توسط تعدادی از سربازان بیزانسی به فرماندهی تاکیتوس همراهی می شدند، و همچنان به این امید دل بسته بودند که امپراتور الکسیوس، تمام سپاه بیزانس را پس از آنان بسوی شان خواهد فرستاد. صلیبیون سپاهشان را برای کنترل راحت تر به دو دسته تقسیم کردند؛ یک گروه به فرماندهی نورمن ها، و دیگری به فرماندهی فرانسوی ها. دو گروه از پیش تعیین کرده بودند که در دورلیوم به یکدیگر ملحق شوند، اما در یکم ژوئیه نورمن ها که پیشاپیش فرانسوی ها در حرکت بودند، توسط قلج ارسلان مورد حمله قرار گرفتند. ارسلان سپاهی بزرگتر از هنگامی که در نیقیه شکست خورده بود را گردآورده؛ و اکنون نورمن ها را توسط سواران کماندار بسیار سریعش در محاصره گرفته بود. نورمن ها «در یک ساختار دفاعی مستحکم» استقرار یافتند. آنان چادرها و وسایلشان را همراه با غیرنظامیانی که آنان را در این سفر همراهی می کردند، در وسط آرایش شان قرار داده و عده ای را برای درخواست کمک از گروه دوم اعزام نمودند. هنگامی که فرانسوی ها رسیدند، گادفری صفوف سپاه ترک را شکافت و اسقف آدهمار لپوی نیز از پشت سر به ترک ها حمله کرد. ترک ها که غافلگیر شده بودند و انتظار رسیدن سریع فرانسوی ها را نداشتند، پیش از آنکه با سپاه متحد صلیبیون مواجه شوند، پا به فرار گذاشتند.
حرکت صلیبیون از میان آناتولی گریزناپذیر بود، اما از آنجایی که ارسلان هر آنچه در پشت سر حرکت سپاهش قرار داشت را سوزانده و نابود کرده بود، این سفر بسیار سخت و طاقت فرسا می نمود. این رویداد در میانهٔ تابستان بود و در نتیجه تعداد زیادی از افراد و اسب های صلیبیون که آب و غذای کمی به همراه داشتند، کشته شدند. مسیحیان محلی نیز در بین راه برخی مواقع به آنان غذا و پول، هدیه می کردند. صلیبیون نیز هر زمانی که فرصتی بدست می آوردند، دست به چپاول و غارت می زدند. هریک از فرماندهان درگیری و بحث را پیرامون رهبری کل گروه شروع کرده بود، گرچه هیچ یک از آنان از قدرت کافی برای این کار بهره مند نبود، و تنها آدهمار به عنوان رهبری معنوی سپاه به رسمیت شناخته شده بود. پس از گذشتن از میان دروازه های کلیکیه، بالدوین بوین بر سرزمین ارمنی ها در پیرامون فرات متمرکز شد. او که همسرش به عنوان تنها وابستگی اش به سرزمین های غربی و ثروتش را پس از نبرد از دست داده بود، انگیزهٔ بازگشتی به اروپا نداشت؛ بنابراین تصمیم گرفت ملکی را برای خود در سرزمین مقدس تصرف کند. در ابتدای سال ۱۰۹۸ م، او به عنوان جانشین توروس حاکم ادسا برگزیده شد. توروس در میان رعایای ارمنی بخاطر داشتن مذهب ارتدوکس یونانی محبوبیتی نداشت. پس از چندی توروس، در پی شورشی که احتمالاً با تحریک بالدوین روی داده بود، کشته شد. در مارس ۱۰۹۸ م، بالدوین به عنوان حاکم جدید انتخاب شد و کنت نشین ادسا را به عنوان نخستین دولت صلیبی ایجاد نمود.
در پایان ماه ژوئن، صلیبیون از میان آناتولی به حرکتشان ادامه دادند. آنان توسط تعدادی از سربازان بیزانسی به فرماندهی تاکیتوس همراهی می شدند، و همچنان به این امید دل بسته بودند که امپراتور الکسیوس، تمام سپاه بیزانس را پس از آنان بسوی شان خواهد فرستاد. صلیبیون سپاهشان را برای کنترل راحت تر به دو دسته تقسیم کردند؛ یک گروه به فرماندهی نورمن ها، و دیگری به فرماندهی فرانسوی ها. دو گروه از پیش تعیین کرده بودند که در دورلیوم به یکدیگر ملحق شوند، اما در یکم ژوئیه نورمن ها که پیشاپیش فرانسوی ها در حرکت بودند، توسط قلج ارسلان مورد حمله قرار گرفتند. ارسلان سپاهی بزرگتر از هنگامی که در نیقیه شکست خورده بود را گردآورده؛ و اکنون نورمن ها را توسط سواران کماندار بسیار سریعش در محاصره گرفته بود. نورمن ها «در یک ساختار دفاعی مستحکم» استقرار یافتند. آنان چادرها و وسایلشان را همراه با غیرنظامیانی که آنان را در این سفر همراهی می کردند، در وسط آرایش شان قرار داده و عده ای را برای درخواست کمک از گروه دوم اعزام نمودند. هنگامی که فرانسوی ها رسیدند، گادفری صفوف سپاه ترک را شکافت و اسقف آدهمار لپوی نیز از پشت سر به ترک ها حمله کرد. ترک ها که غافلگیر شده بودند و انتظار رسیدن سریع فرانسوی ها را نداشتند، پیش از آنکه با سپاه متحد صلیبیون مواجه شوند، پا به فرار گذاشتند.
حرکت صلیبیون از میان آناتولی گریزناپذیر بود، اما از آنجایی که ارسلان هر آنچه در پشت سر حرکت سپاهش قرار داشت را سوزانده و نابود کرده بود، این سفر بسیار سخت و طاقت فرسا می نمود. این رویداد در میانهٔ تابستان بود و در نتیجه تعداد زیادی از افراد و اسب های صلیبیون که آب و غذای کمی به همراه داشتند، کشته شدند. مسیحیان محلی نیز در بین راه برخی مواقع به آنان غذا و پول، هدیه می کردند. صلیبیون نیز هر زمانی که فرصتی بدست می آوردند، دست به چپاول و غارت می زدند. هریک از فرماندهان درگیری و بحث را پیرامون رهبری کل گروه شروع کرده بود، گرچه هیچ یک از آنان از قدرت کافی برای این کار بهره مند نبود، و تنها آدهمار به عنوان رهبری معنوی سپاه به رسمیت شناخته شده بود. پس از گذشتن از میان دروازه های کلیکیه، بالدوین بوین بر سرزمین ارمنی ها در پیرامون فرات متمرکز شد. او که همسرش به عنوان تنها وابستگی اش به سرزمین های غربی و ثروتش را پس از نبرد از دست داده بود، انگیزهٔ بازگشتی به اروپا نداشت؛ بنابراین تصمیم گرفت ملکی را برای خود در سرزمین مقدس تصرف کند. در ابتدای سال ۱۰۹۸ م، او به عنوان جانشین توروس حاکم ادسا برگزیده شد. توروس در میان رعایای ارمنی بخاطر داشتن مذهب ارتدوکس یونانی محبوبیتی نداشت. پس از چندی توروس، در پی شورشی که احتمالاً با تحریک بالدوین روی داده بود، کشته شد. در مارس ۱۰۹۸ م، بالدوین به عنوان حاکم جدید انتخاب شد و کنت نشین ادسا را به عنوان نخستین دولت صلیبی ایجاد نمود.
wiki: نبرد دورلیوم (۱۰۹۷)
نبرد دورلیوم (۱۱۴۷). دومین نبرد دورلیوم در اکتبر سال ۱۱۴۷ میلادی و در پی جنگ دوم صلیبی و در نزدیکی محلی به نام دورلیوم روی داد. این نبرد در طول چندین سری درگیری در چندین روز، بین صلیبیون آلمانی به رهبری کنراد سوم و نیروهای سلجوقیان روم به فرماندهی سلطان مسعود یکم به وقوع پیوست. در این نبرد نیروهای کنراد سوم شکست خوردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: نبرد دورلیوم (۱۱۴۷)