نبرد تانوریس یا نبرد مایندوس، نبردی بین نیروهای امپراتوری روم شرقی تحت فرماندهی بلیساریوس و کوتز و امپراطوری ساسانی به فرماندهی شاهزاده خشایار در تابستان ۵۲۸ میلادی بود که نزدیک قلعه دارا در شمال میان رودان به وقوع پیوست. آغازگر این نبرد در ابتدا ارتش ساسانی بود که به نیروهای رومی که در حال ساخت قلعه بودند یورش برد. ارتش بیزانس شکست خورد اما بلیساریوس موفق شد فرار کند و ارتش ساسانی تمام قلعه را ویران کرد. این نبرد هر چند با پیروزی ایرانیان همراه بود، اما ارتش ساسانی خسارت سنگینی را متحمل شد که این موضوع باعث ناراحتی قباد پادشاه ایران شد.
... [مشاهده متن کامل]
پس از مرگ امپراتور ژوستین یکم در ۵۲۷، جانشین او ژوستینین مصمم به ادامه جنگ علیه امپراتوری ساسانی بود. او بلیساریوس را به عنوان مجیستر میلیتوم ( فرمانده ارتش ) در شرق منصوب کرد و وی را مسئول تقویت موقعیت های بیزانس و ساخت یک قلعه جدید در نزدیکی قلع دارا برای حفاظت از منطقه در برابر یورش های ساسانیان کرد. منطقهٔ تانوریس ( تل تُنیْنیر امروزی در استان حسکه سوریه ) به نظر جای مناسبی برای ایجاد یک شهر و قلعه نظامی بود. به همین دلیل رومیان ساخت قلعه در این منطقه را شروع کردند.
در همین زمان، یک ارتش ایرانی تحت رهبری شاهزاده خشایار با ۳۰٬۰۰۰ سرباز به بین النهرین حمله کرد. با مشاهده این حمله، دیگر واحدهای بیزانسی و متحدین غسانی به نیروهای بلیساریوس ملحق شدند تا از کارگران رومی که به ساخت قلعه مشغول بودند، محافظت کنند.
هنگامی که عملیات ساختمانی در حال پیشرفت بود، ارتش ایران از جا حمله را از سر گرفت و با وجود تلاش نیروهای متحد بیزانسی، ایرانیان توانستند به دیوارها نزدیک شوند و از آن ها نیز عبور کنند. بلیساریوس سعی کرد با سواره نظام خود ضد حمله کند، اما شکست خورد و دستور عقب نشینی به قلعه دارا را داد.
پایان جنگ برای ارتش روم فاجعه بار بود. بلیساریوس توانست فرار کند، اما دو فرمانده کشته و سه نفر اسیر شدند.
جبالح چهارم بن الحرث حاکم غسانی نیز که تحت فرمان بلیساریوس بود، از اسب خود افتاد و توسط ایرانی ها کشته شد.
سرنوشت کوتز نیز نامعلوم است. پروکوپیوس می نویسد: که او را اسیر کرده اند و دیگر هرگز ندیده اند؛ در حالی که زکریاس رتور می نویسد که او کشته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
پس از مرگ امپراتور ژوستین یکم در ۵۲۷، جانشین او ژوستینین مصمم به ادامه جنگ علیه امپراتوری ساسانی بود. او بلیساریوس را به عنوان مجیستر میلیتوم ( فرمانده ارتش ) در شرق منصوب کرد و وی را مسئول تقویت موقعیت های بیزانس و ساخت یک قلعه جدید در نزدیکی قلع دارا برای حفاظت از منطقه در برابر یورش های ساسانیان کرد. منطقهٔ تانوریس ( تل تُنیْنیر امروزی در استان حسکه سوریه ) به نظر جای مناسبی برای ایجاد یک شهر و قلعه نظامی بود. به همین دلیل رومیان ساخت قلعه در این منطقه را شروع کردند.
در همین زمان، یک ارتش ایرانی تحت رهبری شاهزاده خشایار با ۳۰٬۰۰۰ سرباز به بین النهرین حمله کرد. با مشاهده این حمله، دیگر واحدهای بیزانسی و متحدین غسانی به نیروهای بلیساریوس ملحق شدند تا از کارگران رومی که به ساخت قلعه مشغول بودند، محافظت کنند.
هنگامی که عملیات ساختمانی در حال پیشرفت بود، ارتش ایران از جا حمله را از سر گرفت و با وجود تلاش نیروهای متحد بیزانسی، ایرانیان توانستند به دیوارها نزدیک شوند و از آن ها نیز عبور کنند. بلیساریوس سعی کرد با سواره نظام خود ضد حمله کند، اما شکست خورد و دستور عقب نشینی به قلعه دارا را داد.
پایان جنگ برای ارتش روم فاجعه بار بود. بلیساریوس توانست فرار کند، اما دو فرمانده کشته و سه نفر اسیر شدند.
جبالح چهارم بن الحرث حاکم غسانی نیز که تحت فرمان بلیساریوس بود، از اسب خود افتاد و توسط ایرانی ها کشته شد.
سرنوشت کوتز نیز نامعلوم است. پروکوپیوس می نویسد: که او را اسیر کرده اند و دیگر هرگز ندیده اند؛ در حالی که زکریاس رتور می نویسد که او کشته شده است.
