نبرد برودی که نبرد دوبنو و نبرد منطقه لوتسک - برودی - دوبنو نیز نامیده می شود، نبردی زرهی در مقیاسی بزرگ در جبهه شرقی جنگ جهانی دوم بود که بین روزهای ۲۳ تا ۳۰ ژوئن سال ۱۹۴۱ میان ورماخت و ارتش سرخ رخ داد و در نهایت با پیروزی آلمان به پایان رسید.
طبق طرح عملیاتی بارباروسا، گروه ارتش جنوب ورماخت که در فضای تنگ بین مرداب های پریپیات و کوه های کارپات متمرکز شده بود[ ۴] ، با در اختیار داشتن ۶۰۰ تانک و پشتیبانی هوایی ۷۷۰ هواگرد ناوگان چهارم هوایی لوفت وافه[ ۱] ، به فرماندهی فیلدمارشال گرت فن روندشتت می بایستی بر منطقه راهبردی اوکراین مسلط می شد. قوای این نیرو می بایستی با شکستن دفاع مرزی شوروی و نفوذ پر شتاب ۶۵۰ کیلومتری در عمق اراضی آن، خود را به رود دنیپر می رساندند و عمده نیروهای ارتش سرخ در اوکراین را در غرب این رود به محاصره درمی آوردند. [ ۵] در جناح قدرتمندتر شمالی گروه ارتش جنوب ورماخت ارتش های ششم و هفدهم با جلوداری گروه زرهی ۱ قرار داشتند. ارتش ششم ورماخت به فرماندهی فیلدمارشال والتر فن رایشناو می بایست با شکستن خط دفاعی مرزی، راه را برای گروه زرهی ۱ به فرماندهی ارتشبد اوالت فن کلایست باز می کرد و پس از دستیابی به هدف اولیه لوتسک، به سمت کیف، پایتخت اوکراین شوروی پیش می رفت. [ ۵]
در طرف مقابل، فرماندهی عالی شوروی می دانست که تمرکز اصلی آلمان بر شمال مرداب های پریپیات خواهد بود اما ژوزف استالین، رهبر شوروی، اصرار داشت که تأکید شوروی بر جنوب باشد. [ ۶] از این رو، با صرف توجه ویژه به آن برای مقابله با قوای زرهی ورماخت، جبهه جنوب غربی شوروی تحت امر ارتشبد میخائیل کیرپونوس در اوکراین به عنوان قدرتمندترین جبهه در مرزهای غربی شوروی[ ۷] ، در مجموع چهار ارتش میدانی با پشتیبانی سه سپاه مکانیزه در خط مقدم، یک سپاه مکانیزه در جایگاه ذخیره و دو سپاه مکانیزه دیگر در موقعیت ذخیره راهبردی در اختیار داشت. [ ۸] در هنگام آغاز عملیات های رزمی، جبهه جنوب غربی دارای حدود ۴۵۰۰ تانک و ۱۰۰۰ خودروی زرهی بود. [ ۲] کیرپونوس بر اساس طرح دفاعی پیش از جنگ شوروی، دو گروه شوک هر یک با سه سپاه مکانیزه با مجموعاً ۳۷۰۰ تانک برای ضد حمله به عمق اراضی آلمان ترتیب دیده بود. لشکرهای بسیاری از سپاه های مکانیزه شوروی در اوکراین اغلب با فاصله ۱۶۰ کیلومتری از یکدیگر مستقر شده بودند. [ ۹] به هر صورت، این سپاه های مکانیزه به شکل کاملی از نظر تجهیزات تأمین نشده و بسیاری از لشکرهای آن ها تنها شامل تانک های آموزشی بودند. با وجود آگاهی اطلاعاتی از قصد آلمان برای تهاجم، به منظور اجتناب از «تحریک» آلمان، حرکت کلی نیروهای شوروی به سمت مرز تا روزهای پایانی پیش از آغاز جنگ، منع شده بود. با این حال تعدادی از فرماندهان محلی به ابتکار خود و بدون گزارش به مقامات بالاتر، مخفیانه دست به آماده سازی زده و بخشی از نیروها را روانه مواضع مرز کرده بودند. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفطبق طرح عملیاتی بارباروسا، گروه ارتش جنوب ورماخت که در فضای تنگ بین مرداب های پریپیات و کوه های کارپات متمرکز شده بود[ ۴] ، با در اختیار داشتن ۶۰۰ تانک و پشتیبانی هوایی ۷۷۰ هواگرد ناوگان چهارم هوایی لوفت وافه[ ۱] ، به فرماندهی فیلدمارشال گرت فن روندشتت می بایستی بر منطقه راهبردی اوکراین مسلط می شد. قوای این نیرو می بایستی با شکستن دفاع مرزی شوروی و نفوذ پر شتاب ۶۵۰ کیلومتری در عمق اراضی آن، خود را به رود دنیپر می رساندند و عمده نیروهای ارتش سرخ در اوکراین را در غرب این رود به محاصره درمی آوردند. [ ۵] در جناح قدرتمندتر شمالی گروه ارتش جنوب ورماخت ارتش های ششم و هفدهم با جلوداری گروه زرهی ۱ قرار داشتند. ارتش ششم ورماخت به فرماندهی فیلدمارشال والتر فن رایشناو می بایست با شکستن خط دفاعی مرزی، راه را برای گروه زرهی ۱ به فرماندهی ارتشبد اوالت فن کلایست باز می کرد و پس از دستیابی به هدف اولیه لوتسک، به سمت کیف، پایتخت اوکراین شوروی پیش می رفت. [ ۵]
در طرف مقابل، فرماندهی عالی شوروی می دانست که تمرکز اصلی آلمان بر شمال مرداب های پریپیات خواهد بود اما ژوزف استالین، رهبر شوروی، اصرار داشت که تأکید شوروی بر جنوب باشد. [ ۶] از این رو، با صرف توجه ویژه به آن برای مقابله با قوای زرهی ورماخت، جبهه جنوب غربی شوروی تحت امر ارتشبد میخائیل کیرپونوس در اوکراین به عنوان قدرتمندترین جبهه در مرزهای غربی شوروی[ ۷] ، در مجموع چهار ارتش میدانی با پشتیبانی سه سپاه مکانیزه در خط مقدم، یک سپاه مکانیزه در جایگاه ذخیره و دو سپاه مکانیزه دیگر در موقعیت ذخیره راهبردی در اختیار داشت. [ ۸] در هنگام آغاز عملیات های رزمی، جبهه جنوب غربی دارای حدود ۴۵۰۰ تانک و ۱۰۰۰ خودروی زرهی بود. [ ۲] کیرپونوس بر اساس طرح دفاعی پیش از جنگ شوروی، دو گروه شوک هر یک با سه سپاه مکانیزه با مجموعاً ۳۷۰۰ تانک برای ضد حمله به عمق اراضی آلمان ترتیب دیده بود. لشکرهای بسیاری از سپاه های مکانیزه شوروی در اوکراین اغلب با فاصله ۱۶۰ کیلومتری از یکدیگر مستقر شده بودند. [ ۹] به هر صورت، این سپاه های مکانیزه به شکل کاملی از نظر تجهیزات تأمین نشده و بسیاری از لشکرهای آن ها تنها شامل تانک های آموزشی بودند. با وجود آگاهی اطلاعاتی از قصد آلمان برای تهاجم، به منظور اجتناب از «تحریک» آلمان، حرکت کلی نیروهای شوروی به سمت مرز تا روزهای پایانی پیش از آغاز جنگ، منع شده بود. با این حال تعدادی از فرماندهان محلی به ابتکار خود و بدون گزارش به مقامات بالاتر، مخفیانه دست به آماده سازی زده و بخشی از نیروها را روانه مواضع مرز کرده بودند. [ ۱۰]
wiki: نبرد برودی