نبرد اچمیادزین در ژوئن سال ۱۸۰۴ در جریان جنگ روسیه و ایران در سال ۱۸۰۴–۱۸۱۳ انجام گرفت. یک نیروی روسی ۵۰۰۰ نفری تحت پاول سیسیانوف در ایروان پیشروی کرد. یک ارتش ۲۰ هزار نفری تحت رهبری ولیعهد عباس میرزا با وی در اچمیادزین دیدار کرد. با قطع تدارکات روسها، ایرانیان با موفقیت از این شهر دفاع کردند و روسها را مجبور به عقب نشینی کردند. گرچه روسها نتوانستند اچمیادزین را تسخیر کنند، اما نتیجه نبرد به گونه های گوناگون غیرقابل توصیف می شود، یک پیروزی ایران، یا پیروزی روسیه.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۸۰۱، روسها با سرمایه گذاری در آشفتگی سیاسی در ایران، کارتلی - کاختی ( گرجستان شرقی ) را ضمیمه کردند، منطقه ای که قرن ها بخشی از خاک ایران بوده است. در سال ۱۸۰۲، پاول سیسیانوف به عنوان فرمانده کل جدید روسیه در قفقاز منصوب شد. او یک امپریالیست و توسعه طلب روسی سخت بود، او احترام کمی برای ساکنان قفقاز و ایرانیان قائل نبود. در ژانویه سال ۱۸۰۴، وی را محاصره کرد و شهر ایران گنجه را محاصره کرد. پس از یک ماه، او آن را اسیر کرد. تا سه هزار ایرانی در سه روز قتل عام شدند. این آغاز جنگ ایران و روسیه سال ۱۸۰۴–۱۸۱۳بود.
پس از تسخیر گنجه، سیسیانوف به سمت ایروان رفت. در اچمیادزین، در نزدیکی ایروان، ارتش او با ارتش ولیعهد و فرمانده کل عباس میرزا و خود شاه درگیری شد. نبرد سه روزه دنبال شد.
توپخانه روسیه تلفات قابل توجهی را به ارتش ایران وارد کرد که در آن زمان هنوز از خطوط پیشرفته الگوسازی نشده بود. ایرانیان به روش خود اثربخش بودند. پیرامون روسها و جلوگیری از دریافت منابع آنها. این سیسیانوف را مجبور به عقب نشینی کرد، و بنابراین او قادر به گرفتن اچمیادزین نبود. این یک موفقیت دفاعی تاکتیکی برای ایرانیان بود. اما، مطابق با مفهوم سنتی جنگ ایران، آنها به جای استفاده کامل از مزایایی که به دست آوردند، به روسها اجازه فرار دادند.
چند روز پس از نبرد، روسها به اچمیادزین بازگشتند، جایی که آنها با تعجب نیرویی متفاوت از ایران گرفتند و قاطعانه آنها را شکستند. نیروهای سیسیانوف وارد اچمیادزین شدند که به گفته اوت بنتمس - لفت، فرستاده نظامی معاصر فرانسه در ایران، آنها غارت کردند و به ساختمانهای مذهبی ارمنستان آسیب جدی وارد کردند. به گفته بونتمس - لفت، رفتار روسیه در تضاد با رفتار پادشاه ایران بود، که با جمعیت مسیحی محلی با احترام رفتار می کرد. سپس سیسیانوف بار دیگر در ایروان لشگرکشی کرد. ایرانیانی که از حمله غافلگیرکننده جان سالم به در برده بودند، دوباره گروه بندی شدند و توانستند در دفاع متعاقب اریوان شرکت کنند.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۸۰۱، روسها با سرمایه گذاری در آشفتگی سیاسی در ایران، کارتلی - کاختی ( گرجستان شرقی ) را ضمیمه کردند، منطقه ای که قرن ها بخشی از خاک ایران بوده است. در سال ۱۸۰۲، پاول سیسیانوف به عنوان فرمانده کل جدید روسیه در قفقاز منصوب شد. او یک امپریالیست و توسعه طلب روسی سخت بود، او احترام کمی برای ساکنان قفقاز و ایرانیان قائل نبود. در ژانویه سال ۱۸۰۴، وی را محاصره کرد و شهر ایران گنجه را محاصره کرد. پس از یک ماه، او آن را اسیر کرد. تا سه هزار ایرانی در سه روز قتل عام شدند. این آغاز جنگ ایران و روسیه سال ۱۸۰۴–۱۸۱۳بود.
پس از تسخیر گنجه، سیسیانوف به سمت ایروان رفت. در اچمیادزین، در نزدیکی ایروان، ارتش او با ارتش ولیعهد و فرمانده کل عباس میرزا و خود شاه درگیری شد. نبرد سه روزه دنبال شد.
توپخانه روسیه تلفات قابل توجهی را به ارتش ایران وارد کرد که در آن زمان هنوز از خطوط پیشرفته الگوسازی نشده بود. ایرانیان به روش خود اثربخش بودند. پیرامون روسها و جلوگیری از دریافت منابع آنها. این سیسیانوف را مجبور به عقب نشینی کرد، و بنابراین او قادر به گرفتن اچمیادزین نبود. این یک موفقیت دفاعی تاکتیکی برای ایرانیان بود. اما، مطابق با مفهوم سنتی جنگ ایران، آنها به جای استفاده کامل از مزایایی که به دست آوردند، به روسها اجازه فرار دادند.
چند روز پس از نبرد، روسها به اچمیادزین بازگشتند، جایی که آنها با تعجب نیرویی متفاوت از ایران گرفتند و قاطعانه آنها را شکستند. نیروهای سیسیانوف وارد اچمیادزین شدند که به گفته اوت بنتمس - لفت، فرستاده نظامی معاصر فرانسه در ایران، آنها غارت کردند و به ساختمانهای مذهبی ارمنستان آسیب جدی وارد کردند. به گفته بونتمس - لفت، رفتار روسیه در تضاد با رفتار پادشاه ایران بود، که با جمعیت مسیحی محلی با احترام رفتار می کرد. سپس سیسیانوف بار دیگر در ایروان لشگرکشی کرد. ایرانیانی که از حمله غافلگیرکننده جان سالم به در برده بودند، دوباره گروه بندی شدند و توانستند در دفاع متعاقب اریوان شرکت کنند.
