نبرد اوتلوق بئلی نبرد بین آق قونونلو و امپراتوری عثمانی بود که در ۱۱ اوت سال ۱۴۷۳ جنگیدند.
سیاست نظامی تهاجمی محمد فاتح در تصرف تاج و تخت امپراتوری بیزانس منجر به سقوط قسطنطنیه در سال ۱۴۵۳ شد. حاکمان مستقل بیزانس یونان پس از این واقعه، همچنان در برخی مناطق حکومت کردند. یکی از این حوزه ها، امپراتوری ترابوزان بود. هنگامی که در سال ۱۴۶۱، محمد برای پاک کردن بقایای حکومت بیزانس راهی شرق شد، با آق قویونلو، قبیله ای که حاکم بر اراضی عظیم در آناتولی شرقی روبرو شد. [ نیازمند منبع]
رهبر آنها، اوزون حسن، سنت روابط نزدیک بین تاج و تخت بیزانس و پادشاهی خود را ادامه داد، بنابراین وی از امپراتوری ترابوزان حمایت کرد و به آنها کمکهای نظامی فرستاد، اما حمایت او برای نجات ترابوزان از نیروهای عثمانی کافی نبود. سلطان محمد فاتخ تمام منطقه دریای سیاه شرقی را فتح کرد. اوزون حسن تصمیم گرفت از قدرتهای مسیحی کمک بخواهد، زیرا فکر می کرد که عثمانی ها به سلطنت خودش چشم دارند؛ بنابراین، وی تصمیم گرفت با جمهوری ونیز، رقیب امپراتوری عثمانی در آن زمان، پیمانی منعقد کند. [ نیازمند منبع]
در پاسخ به پیمان اوزون حسن با ونیز، سلطان عثمانی محمد فاتح، ابتدا گروهی از سپاهیان ینی چری را که به فرماندهی چهره های مختلفی از جمله Radu cel Frumos ارسال کرد، این قشون ها از پادگانهای مهم محافظت می کردند و در انتظار حمله عثمانی بر شورشیان آناتولی بودند. [ نیازمند منبع]
یکی دیگر از دلایل ایجاد تنش میان آق قویونلو و عثمانی، موضع گیری سیاسی قبیله قدرتمند دیگر آناتولی، قرامانیان بود. قاسم بیگ، حاکم قرامانیان، از قدرت در حال رشد اوزون حسن حمایت می کرد. این دو قدرت با همکاری علیه پیشروی عثمانی در آناتولی کار می کردند. در سال ۱۴۷۱، یک عملیات موفقیت آمیز عثمانی علیه قرامانیان قدرت قبیله را کاهش داد. [ نیازمند منبع]
سلطان محمد فاتح، با ارتش خود در سال ۱۴۷۳ بازگشت تا اوزون حسن را شکست دهد. آق قویونلو ها دارای ارتشی سنتی بودند که حاوی مقادیر قابل توجهی سواره ی سبک بود در حالی که ارتش عثمانی از آخرین فنون جنگ استفاده می کرد؛ آن ها با اسلحه و توپ آمدند. این اختلاف بین قدرت های دو ارتش، سبب شد که طرف عثمانی به یک پیروزی قاطع دست یابد؛ در حالی که ارتش آق قویونلو تقریباً در یک روز نابود شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسیاست نظامی تهاجمی محمد فاتح در تصرف تاج و تخت امپراتوری بیزانس منجر به سقوط قسطنطنیه در سال ۱۴۵۳ شد. حاکمان مستقل بیزانس یونان پس از این واقعه، همچنان در برخی مناطق حکومت کردند. یکی از این حوزه ها، امپراتوری ترابوزان بود. هنگامی که در سال ۱۴۶۱، محمد برای پاک کردن بقایای حکومت بیزانس راهی شرق شد، با آق قویونلو، قبیله ای که حاکم بر اراضی عظیم در آناتولی شرقی روبرو شد. [ نیازمند منبع]
رهبر آنها، اوزون حسن، سنت روابط نزدیک بین تاج و تخت بیزانس و پادشاهی خود را ادامه داد، بنابراین وی از امپراتوری ترابوزان حمایت کرد و به آنها کمکهای نظامی فرستاد، اما حمایت او برای نجات ترابوزان از نیروهای عثمانی کافی نبود. سلطان محمد فاتخ تمام منطقه دریای سیاه شرقی را فتح کرد. اوزون حسن تصمیم گرفت از قدرتهای مسیحی کمک بخواهد، زیرا فکر می کرد که عثمانی ها به سلطنت خودش چشم دارند؛ بنابراین، وی تصمیم گرفت با جمهوری ونیز، رقیب امپراتوری عثمانی در آن زمان، پیمانی منعقد کند. [ نیازمند منبع]
در پاسخ به پیمان اوزون حسن با ونیز، سلطان عثمانی محمد فاتح، ابتدا گروهی از سپاهیان ینی چری را که به فرماندهی چهره های مختلفی از جمله Radu cel Frumos ارسال کرد، این قشون ها از پادگانهای مهم محافظت می کردند و در انتظار حمله عثمانی بر شورشیان آناتولی بودند. [ نیازمند منبع]
یکی دیگر از دلایل ایجاد تنش میان آق قویونلو و عثمانی، موضع گیری سیاسی قبیله قدرتمند دیگر آناتولی، قرامانیان بود. قاسم بیگ، حاکم قرامانیان، از قدرت در حال رشد اوزون حسن حمایت می کرد. این دو قدرت با همکاری علیه پیشروی عثمانی در آناتولی کار می کردند. در سال ۱۴۷۱، یک عملیات موفقیت آمیز عثمانی علیه قرامانیان قدرت قبیله را کاهش داد. [ نیازمند منبع]
سلطان محمد فاتح، با ارتش خود در سال ۱۴۷۳ بازگشت تا اوزون حسن را شکست دهد. آق قویونلو ها دارای ارتشی سنتی بودند که حاوی مقادیر قابل توجهی سواره ی سبک بود در حالی که ارتش عثمانی از آخرین فنون جنگ استفاده می کرد؛ آن ها با اسلحه و توپ آمدند. این اختلاف بین قدرت های دو ارتش، سبب شد که طرف عثمانی به یک پیروزی قاطع دست یابد؛ در حالی که ارتش آق قویونلو تقریباً در یک روز نابود شدند.
wiki: نبرد اوتلوق بئلی