نبتلیه

[ویکی الکتاب] معنی نَبْتَلِیهِ: اورا از حالتی به حالتی دیگر وشکلی به شکل دیگر درمی آوریم.(ازمصدر ابتلاءبه معنای نقل چیزی از حالی به حالی و طوری به طور دیگر است )
ریشه کلمه:
بلو (۳۸ بار)
ه (۳۵۷۶ بار)

جمله «نَبْتَلِیْه» از مادّه «ابتلاء ـ بَلاء» اشاره به رسیدن انسان به مقام «تکلیف، تعهد، مسئولیت، آزمایش و امتحان» است، و این یکی از بزرگ ترین مواهب خدا است که به انسان کرامت فرموده و او را شایسته «تکلیف و مسئولیت» قرار داده است. و از آنجا که «آزمایش و تکلیف» بدون «آگاهی» ممکن نیست، در آخر آیه اشاره به ابزار شناخت و چشم و گوش می کند که در اختیار انسان ها قرار داده است.
بعضی نیز گفته اند: منظور از ابتلاء و آزمایش در اینجا تطوّرات و تحولاتی است که به جنین از مرحله نطفه، تا رسیدن به یک انسان کامل دست می دهد. ولی با توجّه به تعبیر «نَبْتَلِیْه» و همچنین تعبیر به «انسان» تفسیر اول مناسب تر است.
ضمناً، از این تعبیر استفاده می شود که ریشه همه ادراکات انسان از ادراکات حسی او است; و به تعبیر دیگر، ادراکات حسّی، «مادرِ» همه «معقولات» است، و این نظریه بسیاری از فلاسفه اسلامی است، و در میان فلاسفه یونان «ارسطو» نیز طرفدار همین نظر بوده است.