نبایوت. [ ن َ ] ( اِخ ) نبایوط. مؤلف قاموس کتاب مقدس آرد: نبایوت [ بمعنی محل های مرتفع] اول زاده اسماعیل است و از قراری که میگویند اولاد وی در بلاد عرب سکنی ورزیدند در نزدیکی وادی موسی ، و گویند نباطیان که در تواریخ یونان و روم مذکورند اولاده نبایوت بوده اند. ( از قاموس کتاب مقدس ص 870 ).
