نباک

لغت نامه دهخدا

نباک. [ ن ِ ] ( ع اِ ) ج ِ نَبکة. ( منتهی الارب ).نَبَک. نَبْک. نبوک. تل های کوچک یا پشته های محددةالرأس. ( از المنجد ). رجوع به نَبکَة و نبک شود. || ج ِ نَبَکة. ( المنجد ). رجوع به نَبَکة شود.

فرهنگ فارسی

جمع نبکه است نبوک .

پیشنهاد کاربران

بپرس