نبار
لغت نامه دهخدا
نبار. [ ن َب ْ با ] ( ع ص ) زبان آور. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). فصیح. ( اقرب الموارد ) ( مهذب الاسماء ). فصیح در کلام. ( از معجم متن اللغة ): رجل نبار بالکلام ؛ ای فصیح. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ). || سخت بانگ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). سخت بانگ کننده. ( ناظم الاطباء ). || فریادکننده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). صیاح. ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ) ( المنجد ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید