نباجه

لغت نامه دهخدا

( نباجة ) نباجة. [ ن َب ْ با ج َ ] ( ع ص ) تأنیث نباج. ( از اقرب الموارد ). رجوع به نبّاج شود. || ( اِ ) سرین. دبر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). اِست. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ). یقال : کذبت نباجة؛ چون کسی تیز دهد. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از معجم متن اللغة ).

پیشنهاد کاربران

بپرس