ناییدن

لغت نامه دهخدا

ناییدن. [ دَ ] ( مص ) فخر کردن. مباهات نمودن. ( برهان قاطع ) ( از آنندراج ). لاف زدن. ( ناظم الاطباء ). به این معنی در جهانگیری و رشیدی نیامده ولی در دساتیر آمده است. ظاهراًمصحف «بالیدن » است. ( حاشیه معین بر برهان قاطع ).

فرهنگ فارسی

فخر کردن مباهات نمودن .

پیشنهاد کاربران

ریخت دیگری از "نایستن" است. این بن واژه برگرفته از پیشوند "نا" می باشد و برابر "نا کردن، نفی کردن" می باشد.
بدرود!

بپرس