نایبه

لغت نامه دهخدا

نایبه. [ ی ِ ب َ ]( ع ص ، اِ ) تأنیث نایب است. رجوع به نایب و نائبة شود. || سختی. مصیبت. رجوع به نائبة شود.

مونث نائب، حادثه وبلاومصیبت، نائبات ونوائب جمع
تانیث نایب است یا سختی .

حادثه، بلا، مصیبت.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید