نایب الصدر
لغت نامه دهخدا
نایب الصدر. [ ی ِ بُص ْ ص َ ] ( اِخ ) ( آقا... ) ابراهیم ، معروف به نایب الصدر یا نایب الصدارة. از مشاهیر علمای مشهد مقدس رضوی در اواسط قرن دوازدهم هجری است که دارای مقام شیخ الاسلامی و در فقه و کلام و حکمت متبحر و قوی الحافظه بوده است و به سال 1148 هَ. ق. وفات کرده است. از تألیفات اوست :
1 - تحریم صلوة الجمعة فی زمان الغیبه. 2 - الفوائد الکلامیة، در مسائل کلام و حکمت. 3 - الفیروزجة الطوسیة فی شرح الدرة الغرویة که دره بحرالعلوم است. ( از ریحانة الادب ج 4 ص 162 ).
نایب الصدر. [ ی ِ بُص ْ ص َ ] ( اِخ ) ( حاجی... ) زین العابدین رحمت علی شاه ، معروف به حاجی میرزا کوچک نایب الصدر. رجوع به رحمت علی شاه شود.
نایب الصدر. [ ی ِ بُص ْ ص َ] ( اِخ ) محمد معصوم شیرازی ، ملقب به معصوم علی شاه و مشهور به نایب الصدر و حاج نایب الصدر، فرزند حاج زین العابدین معروف به حاجی میرزا کوچک نایب الصدر ملقب به رحمت علی شاه است. کتاب های طرائق الحقایق و تحفة الحرمین از تألیفات اوست. و رجوع به معصوم علی شاه شود.
فرهنگ فارسی
محمد معصوم شیرازی ملقب به معصومعلیشاه و مشهور به نایب الصدر و حاج نایب الصدر فرزند حاج زین العابدین معروف به حاجی میرزا کوچک نایب الصدر ملقب به رحمت علیشاه است .
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید