ناگیرا

لغت نامه دهخدا

ناگیرا. ( نف مرکب ) ناگیرنده. مقابل گیرا. || ناتوان از گرفتن. که نتواند گرفت : و یک دست ایشان مفلوج شده بود و ناگیرا شده و تا زمان وفات همچنان بوده. ( مزارات کرمان ص 136 ). || غیرجذاب. نادلنشین.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - ناگیرنده مقابل گیرا. ۲ - آنکه نتوانداشیائ رابگیرد:[ ویک دست ایشان مفلوج شده بود و ناگیرا شده و تا زمان وفات همچنان بوده ]

پیشنهاد کاربران

بپرس